marion korenromp

Beste lezers , nog twee nachtjes slapen en dat mag het allemaal weer: samen zingen, elkaar een knuffel geven, naar een feest, naar het terras  of binnen in het restaurant.  Ik geef toe: er zijn ook dingen die niet mogen: de nacht doordansen in een discotheek, naar een meerdaags festival inclusief een overnachting. Of  heb ik dat laatste al weer mis? Zonder coronapas mogen ook dingen niet: je mag niet naar het museum of het terras. Om maar een paar voorbeelden te noemen. Moeten, mogen, niet mogen..... Onze taal is er de laatste maanden vol van geraakt. Onze emoties vliegen tegen het plafond als iets niet mag wat we wel zo graag doen.  In die opwinding lijken een terrasje of een concert  wel dingen waarop we een grondwettelijk recht hebben! Op een terras Ik zat op een terras. Bij het afrekenen vond ik deze kaart. Van nina . Ik kocht hem. Want hij verwoordde wat ik voelde:  Het mág. Niet 'het mag wéér'. Dat zou die ingewikkelde gevoelens  over moeten, verbieden en recht hebben  me

Zo, dat was het dan. Bijna. Het bracht me veel goeds: goede tips, nieuwe recepten, leuke (online) gesprekken, een opgeruimde koelkast. Wat wil een mens nog meer? Diepere gedachten Eén van jullie bracht me uitgebreid onder de aandacht: voedselverspilling is geen zaak van het individu, ook niet van alle individuen samen, maar het zit in het systeem. Daar had ik eerder zelf ook al een opmerking over gemaakt. Het lijkt erop dat met economische groei ook verspilling gepaard gaat.  De groei maakt de verloren waarde goed. Daarom hebben we het lang getolereerd.  Het kostte ons niets. Nu het vermogen van de aarde die groei te blijven steunen, aan zijn grenzen lijkt te komen, wordt verspilling duurder en in zekere zin ook riskanter.  Er is niet zoveel ruimte die ons toestaat eindeloos energie onbenut te blijven gebruiken. De echte oplossing komt wanneer we de angel uit de wens tot eindeloze groei halen. Daar zijn vele deskundigen mee bezig. Zoek maar eens op 'circulaire economie' of lees

Het thema van vandaag verraste me even: aardappelen. Ik had ze er gisteren, bij de groentes al bijgerekend. Maar goed: aardappelen dus. Van de de laatste 3maakte ik, na een tip van één van jullie, een aardappelsoepje en sneed tenslotte  twee verdwaalde tomaten klein en voegde ze toe. Heerlijk!                                                                       Ik vond ook nog een paar andere verdwaalde gasten in de koelkast. Deze.  Help! Ik kan me natuurlijk allerlei gebak voorstellen waarin deze een plek kunnen krijgen. Maar daarvoor moet ik veel andere spullen in huis halen. Als dit nu echt 'left-overs' zijn, een restantje,  iets waar je misschien met een minimum aan andere ingrediënten nog wat van zou kunnen maken, wat zouden jullie er dan mee doen?  Een aanvullend inzicht                                                              Tot niet zo heel lang geleden hadden deze bakjes een dekseltje,  om uitdrogen te voorkomen. Nu zit er, in het kader van plasticreductie, enkel

  Ik ben aan het denken geslagen. Heb ik weer. Ik vroeg me af waarom ik voedsel verspil. 'Waarom gooi ik de laatste twee sneetjes brood toch weg?' 'Waarom liggen die uiten weken, maanden in de groentenla (sorry) en vind ik ze dan toch niet meer geschikt om ook maar een soepje van te maken?  Ik vermoed omdat het nieuwe snel bereikbaar is. Ik heb geen problemen een nieuw brood te kopen. Het is in de buurt en ik heb er het geld voor. Ligt daar niet een oorzaak?  Het klopt als ik denk aan vroeger. Minder geld ter beschikking. Minder keuzes van eten in de buurt. En dus maakten wentelteefjes, boterhammen met de restjes jus na een hele week, en ook het inmaken en invriezen van groenten deel uit van het dagelijks bestaan. Alles werd gebruikt. Een gesprekspartner zei vandaag: 'als je theorie klopt, dan moet het zo zijn dat je de spullen uit de biologische winkel beter gebruikt en moeilijker weggooit dan die uit de supermarkt op 300 meter afstand.'  Misschien zit daar wel waa

Dag 3: groenten. Doe je groentenla eens open. was de opdracht. Het grootste probleem dat ik daar tegen kwam, heette ui. Ik leerde meteen: die hoeven niet in de groentenla. Maar waar dan? Op een donkere, koele plek. Vroeger lagen ze in de schuur. Of in de gangkast. Maar die heb ik geen van beide. Ze zouden nu liggen in een kamer van 26C  Goed, uien in de groenten-la.  Sommigen liggen daar al een tijdje.  Ik vind ook nog een paar losse aardappelen die prima aanvoelen. Ja, ja, ik weet het. Het is hetzelfde probleem. Ik heb geen schuur, geen gangkast. Waar moet ik die buiten de koelkast laten? Dat is het voor vandaag. Inmiddels is het een uurtje later. En staat deze klaar voor vanavond:  Nu die aardappelen nog. Ik kan ze natuurlijk bakken. Maar misschien heb jij een idee voor aardappelen en zo min mogelijk andere ingrediënten (anders heb ik daar weer restjes van). Laat je het me weten?   

  Deze tweede dag gaat over zuivel. Net zoals de broodtrommel me aan mijn jeugd deed denken, doet deze dat ook: Ikzelf heb deze nooit in het assortiment gehad. In mijn studentenleven leerde ik het laatste beetje yoghurt op deze manier uit het pak te halen. En sindsdien doe ik het zo. Wat is dan nieuw? Wel: dat je melk en yoghurt kan invriezen!  Dat wist ik niet.  En ook (eindelijk dringt het tot me door): het verschil tussen TGT en THT op je eten. Bij de eerste (te gebruiken tot) kan je er beter niet meer aan beginnen bij deze datum. Bij de  tweede afkorting (ten minste houdbaar tot)kan je de fles of het pak openen, en mag je je laten leiden door je zintuigen als je bepaalt of je het (nog) kan opeten. Ook dat verschilt eigenlijk niet veel van hoe ik het van mijn ouders leerde. Zou de zuinigheid van vroeger nu een hoger doel hebben?  

De week tegen de voedselverspilling is vandaag begonnen. De eerst post van de organisatie ging over brood. Oud brood   Ik herinnerde me weer de broodtrommels van vroeger. Ik surfde weer eens langs de broodzakken op internet. Drie of vier dagen blijft het daarin goed. Zal ik er eentje kopen?  Vaak koop ik mijn brood via de app too good to go Daarin bieden bakkers en andere winkels eten aan dat niet meer via de reguliere verkoop weg kan, omdat het niet meer heel vers is, een plekje heeft of gewoon aan de datum is. Het brood dat ik via die app koop, zou anders worden weggegooid. Het belandt nu, in porties verdeeld, bij mij in de diepvries. En dat is toch de plek waar het het langst vers blijft. Met het thema van vandaag leek ik eerst dus niet veel winst te kunnen behalen. Totdat ik eens keek naar de ontbijtspullen in de kast. Daar bleek een overschot aan restantjes walnoten, lijnzaad, zonnebloem- en pompoenpitjes. Google weet raad als je zoekt wat je met zulke restjes kan doen en bracht m