marion korenromp

Drie-eenheid van theorie naar praktijk  Vader, Zoon en  h. Geest.  Die drie horen bij elkaar. Dat weet iedere christen. De formule staat aan het begin en einde van ieder gebed, wordt gebruikt bij doop en vormsel, bij huwelijk en uitvaart. Telkens opnieuw worden we ondergedompeld in de naam van de Vader, de Zoon en de h. Geest. Deze zondag denkt na over die formule, Wat zeggen we eigenlijk?   Als een kind vraagt wie wie is, kan ik er dan iets over zeggen? De oudste levende generatie kan nog in geuren en kleuren vertellen dat de kapelaan in de catechismusles drie lucifers aanstak, en de drie vlammetjes in elkaar hield. Drie en toch één. Snap je? 'Nee'  zeggen kwam je op strafwerk te staan. Ik zelf ben van de generatie die leerde dat je een onderscheid moest maken tussen het wezen van God en de verschijningsvormen van Hem. In de tijd van het Romeins theater droegen de toneelspelers neutrale kleding. Laten we zeggen: zwart. Als zij meerdere pe

Ik betrap mezelf er regelmatig op. Dan denk ik weer in A of B, in zwart of wit, in goed of slecht Dat is nog niet meteen slecht. Maar wel beperkend. Goed, ik geef toe:  het mag vaak ook wel iets tussen A of B zijn. Er is best een grijs gebied, een middelmaat of een schemer. En daar kan ik nog mee leven ook. Maar uiteindelijk kan er niets nieuws gebeuren als ik vasthoud aan A of B. Sterker nog:  al die A of B's  gaan op elkaar gestapeld worden, als ik niet uitkijk, Man                        Vrouw Licht                       Donker Zon                         Maan Dag                         Nacht Actief                      Passief Goed                       Slecht. Van links naar rechts lezen is beperkend. Maar van boven naar beneden lezen is op zijn minst stereotyperend Er is een alternatief. Wat als we niet in twee (polen) zouden denken, maar in drie? Niet in drie willekeurige polen. Maar in drie polen die op de een of andere manier samen komen.

Bidden kan ik ook thuis (7)  Bidden kan ik ook thuis. Maar welke dingen geven dan inspiratie?  Een serie beelden in en om het huis. ''Maak mij, Heer, met uw wegen vertrouwd. Leer mij uw paden te gaan.' (psalm 25) 

beeld Caput van Gertjan Evenhuis arboretum Wageningen (het Depot) Het hoofd. Wat als het er niet is? Je hoeft het niet meer in je handen te laten rusten. Ook al zullen die armen zich als vanzelf daarvoor neerzetten. Het lijkt leeg, zo zonder hoofd. Het hoofd. Wat als het er niet is? Ik herinner me nog dat ik voor het eerst met collega's  op retraite was. Het hoofd van dit samenraapsel aan werkers was de deken. Hij bad voor en na et eten. Hij ging voor in de vieringen. Hij hield ons op schema Maar toen moest hij vervroegd weg. We kwamen aan tafel. De soep prikkelde in onze neus. 'Laten we bidden, dan kunnen we beginnen.' Waar is ons hoofd? O ja, hij is er niet! Wie bidt nu voor? Niemand stapte de leegte in. De soep had onze magen al in beweging gezet. Na tien lange seconden stilte begonnen we gewoon, giechelend als kleine kinderen, omdat we iets deden wat de deken maar niet moest horen Het hoofd.  Wat als het er niet is? Afgelopen donderdag vie

Uitgesproken bij de 4 mei herdenking in IJsselstein, in 2012 Krakau, Polen, zomer 2009. Na een vermoeiende reis stappen we midden in de stad uit de bus.  Er is een plein zo groot als het Fulcoplein hier tegenover,  voorzien van talloze in brons gegoten stoelen.  ‘Aha’, denken we, ‘die zijn voor ons.  Voordat 50 mensen hun spullen hebben, zijn we een heel eind verder.  Kunnen we mooi zittend even uitrusten van al die uren zitten!’ Ons voorbeeld krijgt volgers. Kort daarna hebben we alle stoelen op het plein bezet.  Dan neemt de plaatselijk gids het woord.  Hij vertelt dat we ons midden in het voormalige Joodse getto bevinden.  Zijn verhaal opent een onbekende wereld voor ons.  Hier leefden dus vele duizenden Joden.  Ze liepen door de straten, kochten groenten op de markt, baden in de synagoge.  Hier speelden kinderen, hier klonk geroep, geruzie, gezang.  Hier was leven, een zo gewoon mogelijk leven, in toen al buitengewone omstandigheden. Want dit J

Bidden kan ik ook thuis (6)  Bidden kan ik ook thuis. Maar welke dingen geven dan inspiratie?  Een serie beelden in en om het huis. Die lijkt toch wel op deze Bron:  christipedia De  menora  (van het Hebreeuws woord  Menorah , dat kandelaar, luchter of lichtdrager betekent) is de gouden kandelaar met zeven lampen, die licht gaven in het Heilige van de tabernakel en later in het Heilige van de tempel te Jeruzalem. De Schrift noemt hem 'de lamp van God' (1 Sam. 3:3). Wat zijn  plaats  betreft, de kandelaar stond in de eerste afdeling van de Tentwoning, recht tegenover de tafel van de toonbroden, aan de zuidkant van de tabernakel. Als de priester binnenkwam, stond de kandelaar links in het Heilige.  De menora was één stuk gedreven werk van zuiver  goud  (Ex. 37:17, 22). De kandelaar bestond uit een voetstuk met een schacht waaruit aan weerskanten drie takken (Statenvertaling: 'rieten') of armen ontsprongen (Ex. 37:18). Elke tak of arm had