marion korenromp

5 overeenkomsten  tussen het roodborstje en het jaarwoord                                                             1) Ze zijn allebei dichtbij je. Een roodborstje is een vogeltje dat het erop waagt.  Het is niet bang. Ik zat op een terras van de zomer.  En het roostborstje had het voorzien op de kruimels.  Hij had een slimme tactiek. En het lukte hem. Het jaarwoord is ook een woord dat dichtbij is.  Het is niet ver gezocht, niet gekunsteld.  Het is eerlijk, oprecht, dichtbij. Het hangt al in de lucht. 2) Ze kloppen tegen het raam, ze vragen je aandacht. Het liedje zingt: ' roodborstje  tikt tegen het raam: laat mij er in.'  Ook je jaarwoord tikt tegen het raam van je leven.  En het zingt: 'laat mij erin'.  3) Ze zijn er in alle levensseizoenen. Een roodborstje blijft in alle seizoenen.  In winter of zomer, in lente en herfst kun je dit vogeltje aanschouwen.  Het jaarwoord blijft ook in alle seizoenen van het leven.  Of er nu rampen of pandemieën gebeuren,  of dat het

Kerstverhaal: De scheve lantaarn Ergens in een donkere steeg, vlak achter een prachtige kerk, stond een stokoude lantaarn. Hij zakte in de loop van de jaren wat scheef. ‘Het zal de ouderdom wel zijn’, dacht hij. Zolang zijn licht maar kon blijven schijnen, leed zijn humeur er verder niet onder. De mensen bleven langs komen. Auto’s die hem passeerden, toeterden. Een kat probeerde omhoog te klimmen. Het waren de gewone dingen. Maar op een winternacht klonk ineens een enorme knal. De mensen in de buurt schrokken wakker, schoven hun gordijnen opzij, en zagen het geknakte hoofd van de lantaarn. Het zat nog maar met één draad vast aan de scheve paal. Was er een auto tegenaan gereden? Had een dronkaard hem de fatale schop gegeven? Niemand die het had zien gebeuren. Zijn licht brandde nog. Maar nu leken de mensen wel spoken. Gewone auto werden ruimtevaartuigen en de liefste hondjes waren nu monsters uit de aller engste griezelfilm. De mensen werden bang en meden de scheve lantaarn. Er waren e

Jaarwoord: een hartenwens in één woord!  In deze weken wensen we elkaar het allerbeste. Dat gebeurt vaak in mooie, grote woorden. Je krijgt liefde en gezondheid toegewenst. En vrede en geluk. Wat als het ook een stuk persoonlijker kan? En wat als jij daar zelf de sleutel voor in handen hebt? Een jaarwoord is een grote wens, samengevat in één woord. Dat woord gaat een jaar lang met je mee. Het is je kompas. Zou je zo'n woord voor 2023 willen vinden? Of heb je hem misschien meteen al? Doe mee aan het jaarwoordproject!  Meld je aan op mar.korenromp@outlook.com. En je ontvangt als eerste een gids om je jaarwoord vast te stellen. Daarna kan je instappen in het jaarwoordproject.

                                        In de kerststal werd het Kerstkind geboren. Toen God de wereld schiep, vergat Hij het  roo dborstje   een rood borstje te geven. Of nog eerlijker: de verf was op. Hij stuurde het roodborstje de wijde wereld in en zei hem erbij dat hij op een dag een manier zou vinden om zijn rode borstje te krijgen. Maar dat duurde langer dan gedacht. Door vele eeuwen heen bleef het roodborstje grauw. Andere vogels dreven de spot met hem. En hij verstopte zich steeds vaker, steeds dieper in het struikgewas. Op een dag zat hij in de buurt van een stalletje. Er waren een os en een ezel. En ergens in de nacht waren er ook een man en een vrouw naar binnen gegaan. Het roodborstje besloot te gaan kijken. Het viel niet op in het donker. Niemand die hem zag. Daar in de kribbe lag een pasgeboren kind. Vanuit een donkere hoek keek het vogeltje ontroerd toe. Er brandde ook een vuur. Dat zorgde dat het binnen nog een beetje vol te houden was. Er kwamen herders op bezoek. Er

 Roodborstjes op de kerstkaart Ja, ik heb er weer eentje: een roodborstje op een kerstkaart! Mijn hart maakt altijd een sprongetje van blijdschap. Maar waarom zijn die er eigenlijk op terecht gekomen? Vorig jaar zocht ik het uit. Toen ontdekte ik dat de postbodes in Engeland in de 19e eeuw 'robins' heetten. Ze dankten die naam aan hun uniform dat dezelfde kleur had als het roodborstje.  Een latere versie van het uniform liet alleen nog de kraag in die kleur. Op een dag in de 19e eeuw bedacht de Royal English post een actie:  laten we mensen een kerstkaart als groet naar elkaar laten sturen met een goedkope postzegel erop. Op die kaarten kwamen roodborstjes terecht, een verwijzing naar de postbodes dus. Soms waren de postbodes zelfs roodborstjes..  De traditie loopt tot op vandaag.  Dit is een Engelse postzegel En deze verscheen op de kerstpost van de Royal Family  in 1995  Roodborstjes op kerstkaarten begonnen dus als een pr stunt van de Britse post. Maar kennelijk raakten ze z

Waarom heb je anderen nodig? Zij had nog één belangrijke vraag voordat ze katholiek ging worden: ‘Waarom heb ik eigenlijk andere mensen nodig voor mijn geloof?’  Zonder een antwoord op die vraag zou ze de stap niet wagen.  Ze werkte als leidinggevende in een team  dat over allerlei onderwerpen zich een mening moest vormen.   Ze constateerde moeheid in de gesprekken over het stikstofprobleem,   de lhbtiq+-ers,  de asielopvang en noem maar op. ‘Allemaal veel te veel’,  zei ze,  ‘en als mensen moe worden van meningen die nergens op gebaseerd  zijn, zeggen ze maar wat.’  Ze keek me aan en zei: ‘ze denken echt dat ze het allemaal zelf moeten uitvinden,  maar er zijn al mensen die erover hebben nagedacht.  Je mag echt op de schouders van je voorgangers gaan staan  en gebruik maken van wat zij al hebben uitgevonden en uitgetest.  Je moet je er alleen wel in verdiepen.’   Op de schouders van onze voorgangers Toen wist ze meteen ook het antwoord op haar vraag. Natuurlijk:  kerk is de groe