die viruswaanzinnige afstand van 1,5 meter!
Nog steeds niet normaal Ik word weer gebeld voor afspraken op de werkvloer. De sfeer is: 'laten we weer normaal doen. Het virus is weg. Ik ken geen zieken en weet al helemaal geen namen meer van mensen die eraan zijn overleden. Dat er nu toch mensen zijn die besmet zijn, komt doordat je meer test. Hoe meer je test, hoe meer je eruit krijgt. Toch?' Dus is het een gedoe, die 1,5 meter. Vooruit: we schuiven de stoelen wat uit elkaar. Maar bij de koffie staan we gewoon weer in een te kleine kring. We lezen schouder aan schouder de mail van het ene scherm. We slaan elkaar op de schouder na een goede grap. De koffiedame likt de koffiemelk van het kannetje en schenkt de volgende een wolkje in. Het lepeltje gaat van kopje naar kopje. En in de pauze staan alle dames uit de groep in een te kleine ruimte tot die ene wc vrijkomt. Zo was het altijd. Zo is het nu weer. Op een fluisterend stemmetje na, dat zegt dat het zo eigenlijk niet kan. Onnatuurlijk en onprettig 1,5 meter is een vreem