marion korenromp

  De omgeving Boven op de berg waar Luttenberg zijn naam aan te danken heeft, liggen niet alleen een dagcamping en een manege, maar ook oude karrensporen en een trimbaan. Een wandelroute, voorzien van borden  die je vertellen wat je om je heen ziet, maakt het compleet.  We lopen door het bos, dat na het gewone onderhoud nog eens werd uitgedund door de voorjaarsstormen. De omgevallen bomen liggen nog overal. De hei is droog, maar de warmte heeft wel de eerste vlinders wakker gemaakt. Een roodborstje komt ons groeten op een halve meter afstand. Of was het een vergissing? Hij maakt zich wel heel erg snel uit de voeten. Mijn vader vertelt over dit bos. Het was vroeger zijn achtertuin. Hij zoekt nog 'het vijvertje' dat vroeger regelmatig droogviel en hij dan moest bijvullen. Hij voelt het gewicht van de volle jerrycans nog en het gedoe van een fiets tegen de berg op over mul zand. De triomf is groot, als het er nog blijkt te zijn, vlakbij het perceel dat vroeger 'de Stikken'

                                                                 Dit is mijn aanbod. Ik geef 2x een workshop rondom 'vragen waar niemand een antwoord op weet'. Woensdag 15 juni, 19.30-21 uur in de Emmauskerk Nieuwegein en Zaterdag 18 juni, van 10-11.30 uur in de stiltetuin in Benschop (mits droog). Het is twee keer dezelfde workshop. Dus je mag kiezen welke datum je het beste uitkomt.  Die vragen waar niemand een antwoord op weet. Ik noem ze trage vragen. Vragen die in je leven opduiken en waar je niet zomaar een antwoord op hebt.  Voorbeelden zijn:   'Doe ik wat ik moet doen?'  ‘Ben ik mezelf in deze relatie?'  ‘Hoe kan ik leven met dit verdriet?’  ‘Hoe geef ik mezelf of een ander een nieuwe kans?’  'Waar ben ik thuis?'  'Wat zijn mijn grenzen?' Wat gaan we doen? Je wordt uitgenodigd 3x een kleine tekening te maken over jouw vraag. Daarna volgt een kleine schrijfopdracht. Denk niet dat je prachtig moet kunnen tekenen of schrijven: een tekening met r

  Trage vragen Het begin van de coronatijd was een tijd van bezinning. De sfeer van die eerste maanden was  'misschien kunnen we nú een paar kwesties oplossen die ons al zo lang bezig houden.' Want we waren toch veel te druk.  Hoe konden we meer rust vinden en houden? We hadden een klimaatprobleem.  Welke stappen konden we zetten naar een duurzame levensstijl? Hoe onderhoud je relaties als je elkaar amper fysiek kan zien? Gaandeweg de pandemie verdween die sfeer  en verlangden we vooral weer naar  'het oppakken van het normale.' Nog steeds vragen Toch kent ons hart nog altijd vragen die niet zomaar een antwoord krijgen. Trage vragen noem ik ze. Vragen die je bezighouden, misschien wel tientallen jaren lang. Vragen die soms ook weer zomaar verdwijnen, niet meer van belang zijn. Maar ook vragen die eigenlijk vragen om aandacht. Om liefdevolle aandacht.  Rainer Maria Rilke maakte er een gedicht over.   Ongestoorde ontwikkeling Men moet de dingen de eigen stille ongestoorde