marion korenromp

Kerstmis.  Het lijkt zo'n onschuldig feest. Een kind geboren.  Goed, het waren niet de beste omstandigheden met zo'n stal en zo'n winternacht. Maar wij beschouwen het toch als een soort verjaardag. Van Jezus in dit geval.  En dus  komen mensen samen, is er eten, muziek, licht en mooie versiering. Dat doe je toch bij een verjaardag? Geertgen tot Sint Jans,  geboorte bij nacht  (15e eeuw) Maar zo onschuldig als het lijkt, is het niet. Je hebt het spreekwoord  'als Pasen en Pinksteren op één dag vallen....'   In sommige  kerstafbeeldingen is er eerder sprake van 'als Kerstmis en Pasen op één dag vallen.....  '  Laten we eens kijken. Waar werd Jezus geboren? In een stal!  Toch?  Ja, misschien. Maar geen stal zoals wij die kennen. Die waren er nog niet. Er waren wel plekken voor vee, aan huizen vastgebouwd. Net als bij ons de mensen voor in de boerderij leefden en het vee achterin de boerderij. Misschien was die stal de plek waar Jezus geboren werd.

Toen ik 49 werd, moedigde een aantal vrienden me aan iets bijzonders te doen in dit 50e levensjaar. Ik besloot elke maand een labyrint te lopen. Een labyrint is anders dan een doolhof. In een doolhof kan je jezelf vastlopen. Je moet telkens weer keuzes maken. Een labyrint is een weg naar het midden. Er is geen links of rechts, alleen maar een weg die je stap voor stap moet afleggen. Naar de kern toe. En vanuit de kern weer naar buiten. Deze keer een vooruitblik op de advent en een eenvoudige vorm van het labyrint:  de spiraal  'Wat zou een labyrint kunnen betekenen voor mensen met dementie?' vroeg een geestelijk verzorgster aan mij. Zij had een stelling die ze graag wilde toetsen. In een fase van dementie gaan mensen  'zwerven':  sommigen lopen weg. Anderen lopen hetzelfde stuk eindeloos vaak op en neer. Allemaal zijn ze dan onrustig en naar iets (vaak huis) ook zoek. 'Wat zou het betekenen als we ze een labyrint geven om in te lopen?'  vroeg ze zich af.

Deze week interviewde ik een jonge vrouw. Een paar jaar geleden kwam een ernstige ziekte op haar pad. Ze vertelde dat ze die diagnose eerst voor kennisgeving aannam en gewoon doorging met haar leven. Maar al snel bleek dat ze veel te veel wilde. Ze moest schrappen.. Toen het leeg werd in haar agenda en in haar hoofd, kwam een nieuw besef tot haar: je kunt leven met de seizoenen. Je kunt gebruik maken van de naar buiten gaande energie in de lente en van de tot rust komende energie in de herfst. Je kunt 15 km wandelen op een mooie zomerse dag in jouw eigen tempo en je mag tot rust komen in de winter. Boven het interview moest komen te staan: winter: even niets hoeven .   De natuur kan ons helpen ons leven en alles wat daar gebeurt, te begrijpen. In de komende week beleven we de kortste dag. Alhoewel het nog maanden koud en winters zal zijn, lengen de dagen vanaf dat moment weer.  Lange, diepe duisternis: waar staat die voor in ons leven? Wat zijn de tijden dat we denken: de

Er was een meisje bij DWDD. Ze vertelde dat ze al vanaf haar tiende op sociale media zat. Instagram. Snapchat. Facebook. Het was voor haar volkomen vanzelfsprekend alles wat ze deed, te delen met haar 'volgers'. Ze werd blij van elk pingeltje en piepje dat erop duidde dat er weer iemand iets geliket had. Op een dag realiseerde ze zich dat ze niet meer zonder haar telefoon kon. Zeven, acht uur per dag  had ze het apparaat in haar hand. Ze legde het weg.  Maar binnen de kortste keren maakte een piepje haar zo nieuwsgierig, dat ze toch maar weer keek. Toen gaf ze zich op voor een detox, een afkickbehandeling.  Aan het begin van de week leverde ze haar telefoon in. En toen zat ze daar. Niets. Verveling. Gedachtes over wat anderen zouden doen. Roepen om het apparaat. Voor één uitzondering. Geen idee wat ze zelf leuk vond om te doen (als niemand meekijkt). Woestijn, zou je het kunnen noemen. Leegte.  Daar bleef het niet bij. De stemmen van buiten verstild

Advent: in my end is my beginning Er zijn mensen die de krant van achter naar voren lezen. Kent u ze? Er zijn mensen die eerst de afloop van een boek willen weten en dan pas beginnen te lezen. Bent u er één van? De advent begint achteraan   Het   evangelie  gaat over  de laatste pagina van de geschiedenis.  Twee grote bewegingen zullen er zijn: één van de duisternis. Zon en maan zullen geen licht meer geven. De sterren zullen van de hemel vallen.  Onze wereld zal in verwarring zijn. Er zal ook een reddende beweging zijn: de lente zal komen. De takken zullen uitbotten. Er zijn zullen wakkere mensen zijn die de weg zullen weten, de tekenen zullen lezen. Want wat het einde lijkt, is een nieuw begin. 'De heer des huizes' komt terug en zal alles opnieuw ordenen. En wij, mensen tussen begin in einde? Wij vrezen soms het einde van de wereld.  De tekenen van uitbuiting en vernietiging zijn er.  Je hoeft niet eens echt wakker te zijn om ze te zien. Wat we