advent 2: hoe heet jouw Johannes de Doper?

Er was een meisje bij DWDD.

Ze vertelde dat ze al vanaf haar tiende op sociale media zat.
Instagram. Snapchat. Facebook.

Het was voor haar volkomen vanzelfsprekend alles wat ze deed, te delen met haar 'volgers'.
Ze werd blij van elk pingeltje en piepje dat erop duidde dat er weer iemand iets geliket had.

Op een dag realiseerde ze zich dat ze niet meer zonder haar telefoon kon.

Zeven, acht uur per dag  had ze het apparaat in haar hand.

Ze legde het weg. Maar binnen de kortste keren maakte een piepje haar zo nieuwsgierig,
dat ze toch maar weer keek.

Toen gaf ze zich op voor een detox, een afkickbehandeling. 

Aan het begin van de week leverde ze haar telefoon in.
En toen zat ze daar.

Niets.
Verveling.
Gedachtes over wat anderen zouden doen.
Roepen om het apparaat. Voor één uitzondering.
Geen idee wat ze zelf leuk vond om te doen (als niemand meekijkt).
Woestijn, zou je het kunnen noemen.

Leegte. 

Daar bleef het niet bij.

De stemmen van buiten verstilden langzamerhand.

Er ging een ander, klein stemmetje klinken.

Dat van haar eigen verlangen.
Tenslotte zag ze met heel haar wezen 
dat ze de waardering van anderen helemaal niet nodig heeft om zelf dingen leuk te vinden.

Dat werd het inzicht waarmee ze na een week de woestijn weer verliet.

Deze tweede zondag van de advent brengt ons in de woestijn.

Geen leuke plek.

De woestijn is geen verblijfplaats, maar een doorgangsplek.

Een noodzakelijke, wil ons leven niet een herhaling worden 

van altijd maar weer dezelfde stemmen, dezelfde handelingen, dezelfde ideeën.

In de woestijn hebben we wel helpende stemmen nodig.
Johannes de Doper is zo'n iemand.

In de woestijn roept hij:  ‘bekeer je. Ga anders kijken.

Verander je mentaliteit.’

Hij biedt een doop aan en zegt: 'keer je van nu af naar God.
Leef uit Hem.'

Dat woord raakt de harten van de mensen van Judea.

Ja, dit was echt! 

Deze stem spreekt niet namens zichzelf, ten bate van zichzelf. 

Dit is een echt nieuw geluid. Het helpt ons verder. 
Ze stappen één voor één het water in, laten zich onderdompelen

en stappen als een nieuw mens de oever weer op. 

Het meisje in DWDD was ook 'nieuw' .

Niet dat ze onfeilbaar was.
Na een tijdje had ze toch weer een app op haar telefoon staan, die ze net had afgezworen.

Maar ze was ook weer tot inkeer gekomen.
'Wat heb ik nu echt geleerd?
Wat wilde ik nu ook al weer écht?

En durf ik te leven naar wat ik écht wil?'

Zo werd de herinnering aan de woestijn een grote bron van kracht.

En wij?

Voor wat zouden wij de woestijn in willen 

om daar te leren loslaten en tot overgave te komen?

Waarin zouden we nieuw willen worden?

Misschien moeten we eerst getroost als we er aan denken.

Misschien moeten we er eerst voor tot rust komen.
Weet:  de woestijn zal ons transformeren 

en brengen bij ons vermogen 

onze diepste waarheid opnieuw te herkennen.

Er zijn een paar woestijnbewoners,

die  de weg weten

naar een nieuw leven

en die we precies op tijd zullen tegenkomen.

In het evangelie van deze dag heet de woestijnbewoner Johannes de Doper.
Hoe heet hij of zij in jouw woestijn?