marion korenromp

  Dat kúnnen wij! Op een mooie zaterdagochtend bladerde de werkgroep Ontmoeten Raakt door de bijbel,  in de hoop iets te weten te komen over hoe Jezus mensen ontmoet.    We kwamen terecht bij een bijzonder verhaal in Marcus 9.  Een vader brengt zijn zoon naar Jezus. Hij lijdt aan de vallende ziekte.  Jezus is er even niet. Maar zijn leerlingen denken: ‘Wij kúnnen dat. Kom maar.’  Dat valt vies tegen. Het duurt en duurt maar. Toeschouwers worden onrustig.  Dan beginnen ze ook nog te mopperen en te schelden.  Zo treft Jezus ze aan: ruziënd.   Hij zucht: ‘Stelletje sneuneuzen. Jullie kunnen er niets van.’  Dan neemt Hij de zaak ter hand. De vader van de jongen zegt nog: ‘kan U het dan wél?’  Waarop Jezus boos reageert met: ‘Alles kan, voor wie gelooft.’  Hij jaagt de boze geest uit de jongen. Als de mensen denken dat de jongen dood is,  pakt Hij diens hand en zet hem op zijn benen. Zie, hij is niet dood, hij leeft.  Hebben we dat niet eerder gehoord? We kunnen het soms ook niet   ‘Dat

Paaskaars Aan het begin van een catechesebijeenkomst met kinderen ontstak ik de Paaskaars met de woorden: ‘Er was eens Iemand die zulke wonderlijke dingen deed,  en zulke mooie verhalen vertelde, dat de mensen wel moesten vragen wie Hij was.  Hij antwoordde toen: ‘Ik ben het Licht van de wereld.’ Doop Daarna ging het over de doop.  Ik deed met een pop voor hoe er dan water over je hoofd gegoten wordt,  hoe je gezalfd wordt en hoe je je eigen licht ontsteekt aan het licht van Jezus.  Elk kind kreeg een waxinelichtje, en ontstak die aan de vlam van de Paaskaars. Het licht veranderen Toen de uitleg ten einde liep, mochten ze hun licht ‘veranderen’ door een kaarsendover over hun vlammetje heen te zetten. Natuurlijk zagen ze daarna de rook, maar in het spel noemden we het geen rook, maar ‘veranderd licht’. De rook steeg op, werd dunner, onzichtbaarder, maar was wél overal. Met Jezus is hetzelfde gebeurd toen Hij stierf. Ik zette de kaarsendover over de vlam van de Paaskaars en zei: ‘Er kwam