marion korenromp

Vaak bu'j te bang! Ik ben (nog) nooit op de Zwarte Cross geweest. Wel heb ik met talloze andere bezoekers in de file gestaan op weg ernaar toe. Of hoorde ik in de tuin van mijn ouders de muziek. Ik zag het festival van de buitenkant toen het nog klein was. Ik ben onder de indruk van hoe het groot is geworden. 'Vaak bu'j te bang' is het thema van dit jaar. Het klinkt uitdagend: 'kom, toon eens wat lef!' Maar het heeft zeker ook een toon die zegt: 'maak je toch geen zorgen!' Deze woorden hadden ook boven mijn bijna afgerond werkjaar kunnen staan. Ik deed een vitaliteitsonderzoek waarin we peilden hoe onze geloofsgemeenschappen ervoor staan en welke energie ze hebben hun toekomst zelf ter hand te nemen. Onbekend terrein. Onbekende methodes. Aarzelend begin. Na een jaar kan ik zeggen: 'vaak bu'j te bang!' Ik besloot een boek te gaan maken van mijn Facebookteksten. Een paar maanden geleden stapte ik de wereld in van redigeren, beeldrechten

De kat aaien Wat doet een moe mens goed? Leo Nolens dicht:    Als wij, de grote mensen, moe zijn van het praten met elkaar, Als wij moe zijn van het slapen met elkaar, het wandelen en handel drijven met elkaar, het tafelen en oorlog voeren met elkaar, als wij zo moe zijn van elkaar, van het elkaren van elkaar, dan zetten wij de kat op onze schouder, gaan de tuin in en zoeken de kinderstemmen achter de hoge hagen en in de boomhut. En zwijgend leggen wij onze vermoeidheid in het gras, en de jaren die zwaar en donker sliepen in de zoom van onze jas ontbloten zich daarboven Als wij, de grote mensen, moe zijn van het praten, van het praten, van het praten met elkaar gaan wij de tuin in en verzwijgen ons in de kat, in het gras, in het kind Wie moe is, loopt even weg van al het gedoe, de tuin in, wordt stil, aait de kat, ligt in het gras, vindt de eenvoud van het kind in zich weer terug. Het ligt zo voor de hand, als je het gedicht l

Watertijd ‘Dit is dan het huiswerk voor de zomer', zei de trainer, ‘maar     denk erom: vakantietijd is watertijd. Tijd om met je voeten in een beekje te zitten of de zon in de zee te zien zakken. Dan doe je hier dus helemaal niets aan. Geen studieboek. Niet inloggen op de site van de opleiding. Begrepen?'     We werden best vrolijk van die opdracht. Maar we dachten er ook het onze van. Misschien konden we toch wat inhalen of een ietsiepietsie vooruit werken in die weken zonder al te volle agenda’s? Waarom zou watertijd zo belangrijk zijn?   Het antwoord vond ik in een verhaal. Het vertelt dat mensen eens bij een klooster aanbellen. Ze mogen een dagje meeleven. Ze eten samen met de monniken. Ze gaan met hen aan het werk. En ze bidden samen . Ze vinden het maar vreemd dat deze mannen in zo'n verlaten oord bij elkaar zitten en vragen naar het nut ervan. De monnik legt hun een wedervraag voor: 'wat kun je niet zien in bewegend water en is wel zichtbaar in stilstaand