marion korenromp

Op pelgrimage?  Ik was nog nooit in Oudenbosch. Maar een paar weken geleden stond ik daar met een groep parochianen op het kerkplein. We werden een zaaltje binnen geloodst voor koffie en thee en kwamen in dezelfde ruimte terecht als een andere, nog grotere groep. De inleider stelde ons aan elkaar voor. 'Dit is de groep uit Sprang Capelle',  zei hij, 'en die komen vooral voor het monument. En dit is de groep uit Nieuwegein en omgeving en die zijn op pelgrimage.' Ik schrok van die bewoording. We hadden nog geen gebed uitgesproken, laat staan een rozenkrans gebeden. Wilden we echt andere dingen over het gebouw horen dan de groep naast ons? Hoe dan ook:  we splitsten op na de koffie  en gingen onze weg. Herinneringen  Gaandeweg de dag, in de kerk, tijdens de lunch, bij de rondleiding over het gebied van het internaat St. Louis, in het Zouaven-museum, bleken de deelnemers niet alleen toeristen, geïnteresseerd in het verleden van een Rijk Roomsch dorp, ze

Samenkomen  Een donkere avond. Een kerk in het licht. Binnen verzamelt zich een kring van mensen: mensen met een verstandelijke beperking, hun begeleiders, chauffeurs, koffieschenkers, koorzanger,  wel drie rijen dik. Ieder draagt zijn naam. Ze begroeten elkaar, lief en leed worden gedeeld. We horen gemopper, gelach, zorgen. Vieren Het wordt eerbiedig stil bij het maken van een kruisteken. Met het verhaal van Sint Maarten wordt van harte meegeleefd. Wat was het goed dat hij die arme man de helft van zijn jas gaf! Er worden kaarsen aangestoken, de  vlammen zijn gebeden voor overleden vaders en moeders, voor mensen die een ongeluk hebben gehad en in het ziekenhuis liggen, voor zorgen over kinderen en kleinkinderen. Het leven neemt soms bizarre wendingen en hoe weinig heeft een mens zelf in de hand? We bidden hand in hand het onze vader, ieder in zijn eigen versie. Na het uitreiken van de bloemen aan de jarigen van deze maand en een hartstochtelijk 'lang zu

Aan het einde van het jaar 2018 maakte ik een klein e-boekje. Ik verstuurde het bij wijze van kerstkaart en ik zette het op facebook. In dat boekje nodigde ik de lezers uit voor het jaar 2019 nu eens niet een goed voornemen te maken (want we weten allemaal dat we die half januari al weer vergeten zijn), maar een woord te kiezen dat een kwaliteit vertegenwoordigt waarin je in 2019 wilde groeien. Dat vergde goed luisteren. Waar ben ik in mijn leven? Waar wil ik naar toe? Wat voel ik als een uitnodiging om naar toe te groeien? Wat knaagt al een tijdje aan me? 81 mensen gingen op die  uitnodiging in, Ze kozen woorden als avontuur, lach, uitdaging, vrede, moeiteloos, kwetsbaarheid, vertrouwen, rode draad, genoeg, lucht, vernieuwing, balans of volhouden. Ruim 60 verschillende woorden staan op de lijst. Zo verschillend zijn mensenlevens in hun groei. Maar zelfs al  kies je hetzelfde woord als een ander, dan nog  heeft het een unieke klank in ieders leven. Deze mensen gi

Stel:  je wilt weten wat een Bijbelverhaal voor jou persoonlijk betekent. Dan kan je luisteren naar een preek en er het jouwe uitpikken. Dan kan je stil worden en mediteren, of je kan schrijven. Ja: schrijven! Je kan een pen en papier pakken en jezelf al schrijvend afvragen wie ben ik in dit verhaal? of:  hoe zal het zijn als je door Jezus toegesproken wordt of genezen of vergeven? Wat zou ik dan voelen? Welke verandering zou er zijn? Het begint met fantasie. Je leeft je in. Je doet alsof. En toch kan je al schrijvend een licht op gaan, of een inzicht gegeven worden. In deze twee workshops gebruiken we twee bekende Bijbelverhalen: het verhaal van de verloren zoon en het verhaal van Zacheüs. En we schrijven alsof we er bij zijn en het hebben zien gebeuren. Met maar één doel:  dat je dichterbij het verhaal komt en dat je voelt wat het jou te zeggen hebt. Je pen zal je laten zien wat dat dan zal zijn. Het gaat dus niet over het product. Het hoeft al

Vroeger  had ik een theekransje. Met poppen. We dronken thee uit piepkleine theekopjes. Zogenaamde thee natuurlijk. En we kletsten. Later had mijn moeder theekransjes. Met ons, elke middag, als we uit school kwamen. We namen heel even de dag door en dan:  'huiswerk'. Haar theepot is nog altijd in gebruik! Met alles wat erbij hoort: iets lekkers, aandacht, tijd. thuis zijn, Nog weer later leerde ik dat een paar eeuwen geleden vrouwen in salons bij elkaar kwamen voor een kopje thee, en dat ze daar niet alleen de laatste nieuwtjes doornamen, maar ook samen een goed boek lazen en erover discussieerden. Thee met een thema zou je kunnen zeggen. Geen wonder dus, dat ik blij verrast was toen ik ontdekte dat er een community bestaat van vrouwen die theekransjes houden. Elske Kolkman  (van praktijk Elske Fiederelske) begon die een paar jaar geleden en ontwikkelde er een training voor. In wat? In aandacht! In hoe je zo'n theekransje inricht! In de waarden

Het Round Robin project start over 2 weken. We hebben teveel deelnemers voor één groep. Daarom maken we er twee groepen van. In de tweede groep is nog ruimte voor één of twee late beslissers. Het gaat om een regio groep. De deelnemers komen uit Montfoort, Odijk, Nieuwegein en Houten. Je hebt dus een auto nodig (of een fiets)  of er zitten portokosten aan. Een Round Robin is een boekje dat in een vaste volgorde rondreist in een groep. Iedere deelnemers heeft een eigen boekje.  In een groep van 8 deelnemers gaan dus 8 boekjes rond. Telkens krijg je een boekje van iemand anders. Daarin staat een aantal bladzijden tot jouw beschikking. Die mag je vullen met creativiteit  in woord, kleur en vorm. Na 2 weken stuur je het boekje door naar de volgende en krijg je zelf weer een nieuw boekje van iemand anders. Uiteindelijk krijg je je eigen boekje  gevuld  terug en ontmoeten we elkaar een ochtend (of middag) live. Het thema is:  dankbaarheid Ik zoek -