marion korenromp

Vreugde Ik verheug me op de 40dagentijd. Dit jaar is het voor mij geen tijd van afzien, Het heeft niet de zware toon die zelfreflectie kan hebben, en aan welk goed doel ik aan het eind daarvan zal schenken, heb ik ook nog helemaal niet bedacht. Dit jaar is er vreugde in de 40dagentijd. Want overal in de regio gaan zich mensen verzamelen. Met twee, met tien, met twintig of misschien nog wel meer zullen ze de stilte zoeken. En in de stilte zullen ze een paar verzen uit de Bijbel overdenken volgens de aloude methode van de Lectio Divina. Rust Ik verheug me op dat stille samenzijn. Op de rust die ervan uitgaat. Op de verbondenheid die stilte je kan geven. Ik verheug op de komst van mensen die ik al lang ken én net zozeer op mensen die ik helemaal niet ken. Ik hoop dat jongeren zullen komen, studenten, ouders, grootouders, kerkelijke mensen en onkerkelijke; ik hoop op mensen die komen uit gewoonte én uit nieuwsgierigheid, één keer of alle keren. De bijbel is g

Je 'little deaths' sterven Tijdens een workshop voor mensen die een vernieuwend katholiek project in hadden gediend voor een subsidie (ja, ze bestaan, katholieke mensen die iets vernieuwends willen!), kwam ik naast een jonge zuster van Chemin Neuf in Oosterhout te zitten. We voerden ons gesprek in het Engels, omdat ze nog maar net in Nederland was. Onze opdracht was de fragmentjes ‘ik geloof’, ‘God’ en ‘je eigen project’ in één zin te combineren. Zij zei: ‘ik geloof dat de jongeren tijdens het Paasfestival op ons terrein iets van God kunnen ervaren.' De opdracht aan de gesprekspartner was die zin te herhalen en dan naar het waarom te vragen. Zo vroeg ik haar: ‘waarom kunnen jongeren tijdens het Paasfestival iets van God kunnen ervaren?’ Zij vertelde eerst van het samenzijn waarin ieder tot zijn recht kon komen, keek me aan en zei: ‘Nee, het belangrijkste is dat ze de hele gang meemaken, van Witte Donderdag tot aan Paasmorgen. Alles. Maar het belangri

Waarom is de roodborst onze mascotte? Er is een legende die vertelt dat er in kerstnacht in de stal, een roodborstje getuige was van de geboorte van het kerstkind. Het vogeltje heette wel: roodborstje. Maar het had toen nog geen rood borstje. Dat was God vergeten op de drukke dag dat Hij hem geschapen had. In de kerststal werd het Kerstkind geboren. Die nacht brandde er ook een vuur. Dat zorgde dat het binnen nog een beetje vol te houden was. Maar toen de herders waren vertrokken, dreigde het vuur te doven. Jozef ging naar buiten om hout te sprokkelen. Maar het duurde lang. Zo lang, dat het vuur echt doofde. Net op tijd vloog het roodborstje naar beneden, wapperde met zijn vleugels en hield het vuur zo smeulende totdat Jozef er nieuw hout op kon leggen. Het schroeide daarbij zijn borstje. Dat kleurde rood, Eindelijk. Tot zover de legende. Het roodborstje wil het vuur aanhouden. Deze eerste nieuwbrief wil zijn als dat roodborstje en jullie jaarwoord aanvuren, zod

De papieren of de digitale versie?  Lees je de krant in de papieren versie of de digitale? Maakt dat uit? Ik heb zelf door de week de digitale versie. In mijn beste dagen lees ik er een enkel artikel uit. Op zaterdag heb ik de papieren versie. Die lees ik van begin tot einde. Nou ja, dat overdrijf ik. Maar vergeleken met de digitale versie spel ik de papieren versie. De papieren versie is voor mij 'echter' en in zekere zin ook 'dwingender'. Die ligt op tafel en vraagt om aandacht.  Het maakt uit hoe een tekst tot je komt. Een papieren boek is anders dan een e-reader. Een e-reader is anders dan Storytel. Je kiest naar hoe je je voelt, naar hoe oud je bent, naar wat je bij een bepaald soort tekst vindt passen. Hoe krijg jij een Bijbeltekst aangereikt?  Bijbelteksten krijgen ook kleur door de manier waarop je ze aangereikt krijgt.  Misschien lees je in de bijbel van je oma. Misschien lees je een Bijbeltekst samen met anderen in een viering. Misschien lee

Grote oren Ik stap naar buiten, Aan de andere kant van de schutting staan twee vrouwen te praten. Ik let niet op ze, totdat de één zegt: 'wat heb je grote oren!' Onmiddellijk ben ik wakker en ongerust. Ik zoek zelfs al naar mijn telefoon om hulp te zoeken. Waarom eigenlijk? Met losse handen Ik fiets in een fitnesszaal. De mevrouw op de fiets naast mij heeft een schouderprobleem en vertelt enthousiast tegen de begeleider dat ze echt 'met losse handen' kan fietsen. De begeleider zegt er iets grappigs over, maar ik zing een vrolijk melodietje. Waar komt het vandaan? En welk liedje is het? Teksten staan nooit op zich . In onze niet zo actieve herinnering bevinden zich verhalen en liederen die we eerder hoorden, en waarmee we de woorden van nu betekenis geven. Want: Weet je nog: die grote oren van de grootmoeder in het sprookje van Roodkapje? Iets in mij verwachtte een ontmaskering van een wolf aan de andere kant van de schutting! Weet je nog: Fr