'wat heb je grote oren.' Waarom ik bijna de politie belde.

Grote oren
Ik stap naar buiten,
Aan de andere kant van de schutting staan twee vrouwen te praten.
Ik let niet op ze, totdat de één zegt:
'wat heb je grote oren!'
Onmiddellijk ben ik wakker en ongerust.
Ik zoek zelfs al naar mijn telefoon om hulp te zoeken.
Waarom eigenlijk?

Met losse handen
Ik fiets in een fitnesszaal.
De mevrouw op de fiets naast mij heeft een schouderprobleem
en vertelt enthousiast tegen de begeleider
dat ze echt 'met losse handen' kan fietsen.
De begeleider zegt er iets grappigs over,
maar ik zing een vrolijk melodietje.
Waar komt het vandaan?
En welk liedje is het?

Teksten staan nooit op zich.
In onze niet zo actieve herinnering bevinden zich verhalen en liederen
die we eerder hoorden,
en waarmee we de woorden van nu betekenis geven.

Want:
Weet je nog: die grote oren van de grootmoeder in het sprookje van Roodkapje?
Iets in mij verwachtte een ontmaskering van een wolf aan de andere kant van de schutting!

Weet je nog: Frank Boeijen in 1984:
'ik wil contact, tussen jou en mij...  met losse handen, mama?'
Misschien was dat wel het verlangen van mijn medesporter:
weer helemaal zelfstandig op pad kunnen en echt contact vinden!

Opa Simeon en voltooid leven
Een oude opa wilde aan zijn kleindochter vertellen
dat zijn leven er wat hem betreft wel zo ongeveer op zat.
Hij was het leven moe.
'Maar opa', zei zijn kleindochter: 'ik ben weer in verwachting!'
Opa veerde op en antwoordde: 'Prachtig. Ik zal God vragen of ik mag blijven totdat het kind er is.'

Al luisterend wordt het Bijbelverhaal over Simeon wakker.
Ooit werd het me voorgelezen uit de kinderbijbel.
Het verhaal was 'neutraal'. Gewoon een verhaal.
Nu schiet het me weer te binnen:
De opa zou Simeon mogen heten.
Een oude man in de tempel van Jeruzalem met een groot verlangen
naar de komst van de Messias.
God beloofde dat hij Hem zou ontmoeten.
Maar hij wordt ouder en ouder. Zou het nog wel gebeuren?

De opa ontmoette zijn achterkleinzoon.
Iedereen was ontroerd toen hij hem in zijn armen nam.
Het verhaal van Simeon helpt me zien hoe
tussen de opa en de achterkleinzoon leven doorgegeven wordt.
Hoe opa's hoop herleeft als hij kijkt naar het nieuwe leven.
Hoe God hem vervulling geeft in plaats van leegte en wanhoop.

Laat het niet bij het eerste verhaal
Teksten zijn verweven.
Verhalen vallen in verhalen die je al kent.
Ze geven elkaar over en weer kleur.

Doe je ogen en oren open als je werkt,
sport, leest, samen koffie drinkt,
in de tuin bent of in de kerk zit,
en ontdek achter de eerste verhalen andere verhalen,
achter de eerste betekenis een tweede, een derde,
en misschien wel een honderdste.

Het oude verhaal wordt verrassend actueel.
Het net gehoorde blijkt van alle tijden.