marion korenromp

  De inschrijving voor het jaarwoord 2022 is geopend. Tot en met 29 januari kan je je aanmelden via deze link: jaarwoord Dan ontvang je in één week drie mails die je helpen je jaarwoord te vinden. Of het jaarwoord dat al in je gedachten is op een aantal punten te checken. In de derde mail vind je dan een aanmeldingsformulier voor de rest van het jaar. 

  Het roodborstje is ook de mascotte van het jaarwoord. Wat is een jaarwoord? Het jaarwoord-project bestaat al weer 5 jaar! Inmiddels hebben een paar honderd mensen er aan mee gedaan. Ben jij in 2022 één van hen? Een jaarwoord is een woord dat een kwaliteit benoemt  waarin je in een bepaalde periode wilt groeien.  Oorspronkelijk ging het om een heel jaar, maar de duur mag variëren.    Traditie In allerlei spirituele tradities gaan mensen  naar een leraar met de vraag om ‘één woord’.   Ze doen dat, omdat ze willen groeien in geloof.  Of omdat ze geluk willen vinden.  Soms willen ze weten hoe ze dichter bij zichzelf kunnen blijven.  Of verlangen ze naar verlichting. De leraar kiest dan een woord voor deze unieke leerling.  Soms krijgt het de vorm van een raadsel of een onoplosbaar dilemma.  Soms krijgt een leerling een piepklein, symbolisch verhaaltje.  De parabels van Jezus zijn daar een voorbeeld van.  Ze hebben vele, symbolische lagen. Wat moet je doen met het ene woord?  De leerling

Het roodborstje in de kerststal In de kerststal werd het Kerstkind geboren. Toen God de wereld schiep, vergat Hij het roodborstje een rood borstje te geven. Of nog eerlijker: de verf was op. Hij stuurde het roodborstje de wijde wereld in en zei hem erbij dat hij op een dag een manier zou vinden om zijn rode borstje te krijgen. Maar dat duurde langer dan gedacht. Door vele eeuwen heen bleef het roodborstje grauw. Andere vogels dreven de spot met hem. En hij verstopte zich steeds vaker, steeds dieper in het struikgewas. Op een dag zat hij in de buurt van een stalletje. Er waren een os en een ezel. En ergens in de nacht waren er ook een man en een vrouw naar binnen gegaan. Het roodborstje besloot te gaan kijken. Het viel niet op in het donker. Niemand die hem zag. Daar in de kribbe lag een pasgeboren kind. Vanuit een donkere hoek keek het vogeltje ontroerd toe. Er brandde ook een vuur. Dat zorgde dat het binnen nog een beetje vol te houden was. Er kwamen herders op bezoek. Er was een koor

Stel: je bent lid van een parochiebestuur in een moderne kerk zonder echt Maria-altaar. Je oppert op enig moment het idee om toch een plek voor Maria in te richten en geeft een bevriende kunstenaar de opdracht. Na maanden van stilte bericht hij je dat het klaar is en dat hij het zal komen tonen. Op de afgesproken avond is iedereen nerveus, en als hij dit schilderij laat zien, wordt het zelfs gespannen stil. Wat is er aan de hand? Je medebestuursleden fluisteren: 'dit kan niet. Zo'n jong meisje. Zo'n gewone straat...' Anderen fluisteren: 'fantastisch. Die bloemen en die engel kennen we ook van oude schilderijen, En hoe vaak leest Maria niet een boek als de engel komt?' 'Maar ze is helemaal niet vroom', fluisteren de eerste weer. 'Nee, maar hoe zou jij reageren?' fluisteren de tweede. 'Jij zou je toch ook doodschrikken'? Het parochiebestuur komt er niet uit. De stemmen staken. Ook de pastoor durft de knoop niet door te hakken. Pas als de ku

De timmermanswerkplaats  Dit schilderij heet:  de timmermanswerkplaats.  Het is gemaakt door Christen Dalsgaard in 1856. Hij was een Deen en gaf gehoor aan de oproep aan alle kunstenaars het Scandinavische plattelandsleven in beeld te brengen. Hij schilderde werkplaatsen, klederdrachten, boerenland. De timmerman zelf is er niet. Misschien is hij in de woonruimte waarvan we rechts op het schilderij de doorgang zien. Is hij er nog niet? Of niet meer? Is het ochtend of avond? Waar komt het licht eigenlijk vandaan? Jozefs werkplaats?  Hoe dan ook: nu ik in mijn eentje naar deze werkplaats kijk, kan ik me het geluid van de werkzaamheden goed voorstellen, ruik ik het zaagsel, verwonder ik me over het kannetje in de vensterbank. Zit daar geen olie in?  Als ik door het misschien wel tijdgeboden gereedschap heen kijk, kan ik zonder moeite fantaseren dat het de werkplaats van Jozef is geweest. Wat zegt deze lege ruimte me dan? Verhalen schrijven   Drie groepjes schrijvers bogen zich erover. Het

Veters strikken   Van de week luisterde ik een aflevering van de adventskalender van de Verwondering. Daarin vertelt de presentatrice een hilarisch verhaal van een vriend die zo'n dikke buik had, dat het hem grote moeite kostte zijn eigen veters te strikken. Met een kreun boog hij zich dan voorover en als hij daar de veters gestrikt had, zei hij met zijn diepe basstem: 'nu ik hier toch ben, kan ik nog iets voor je oprapen?' Advent: bereid de weg  Het verhaaltje past bij de oproep van deze tweede zondag van de advent: 'Bereid de weg van de Heer'. Wacht nog even met de vraag: hoe dan?  Die vraag komt volgende week. Neem alleen de oproep tot je. Durf je te bukken? Over je eigen schaduw heen? Zie je op je weg door het leven misschien nog wat rommel liggen? Kun je het verlangen vinden dat op te ruimen, zodat er ruim baan komt voor de Toekomst? Durf je te vertrouwen dat je je tegen God niet hoeft te verweren, door allerlei obstakels voor hem neer te leggen? Dat zijn de vr