40dagentijd: zou zo graag een ketting rijgen

Vreugde
Ik verheug me op de 40dagentijd.
Dit jaar is het voor mij geen tijd van afzien,
Het heeft niet de zware toon die zelfreflectie kan hebben,
en aan welk goed doel ik aan het eind daarvan zal schenken,
heb ik ook nog helemaal niet bedacht.

Dit jaar is er vreugde in de 40dagentijd.
Want overal in de regio gaan zich mensen verzamelen.
Met twee, met tien, met twintig of misschien nog wel meer zullen ze de stilte zoeken.
En in de stilte zullen ze een paar verzen uit de Bijbel overdenken
volgens de aloude methode van de Lectio Divina.

Rust
Ik verheug me op dat stille samenzijn.
Op de rust die ervan uitgaat.
Op de verbondenheid die stilte je kan geven.
Ik verheug op de komst van mensen die ik al lang ken
én net zozeer op mensen die ik helemaal niet ken.
Ik hoop dat jongeren zullen komen, studenten,
ouders, grootouders, kerkelijke mensen en onkerkelijke;
ik hoop op mensen die komen uit gewoonte én uit nieuwsgierigheid,
één keer of alle keren.

De bijbel is geen boek, maar een streling
Ik hoop dat al die momenten die we elke dag weer
ergens zullen scheppen een ketting van rust en stilte worden,
een veilige haven, een anker in je leven,
een helder licht voor keuzes, een 'even niets',
Ik hoop dat de woorden uit de Bijbel
ons in contact zullen brengen met God
en de diepste waarheid over ons leven.

In mijn dichterlijke stemming van nu citeer ik Marjolein Heemstra,
Zij zegt in haar gedicht 'Als Mozes had doorgevraagd':
'Als Mozes had doorgevraagd, was de Bijbel geen boek geweest, maar een streling'.

En Marc Ouassin, een joodse rabbi, zegt:
'in ieder woord zit een vogel met opgevouwen vleugels
die wacht op de adem van de lezer.'

Op dat liefdevolle, levendige lezen hoop ik.
Er is een stoel voor jou!
Welkom.

Wil je concrete info, klik dan  hier.