advent: in my end is my beginning

Advent: in my end is my beginning

Er zijn mensen die de krant van achter naar voren lezen.

Kent u ze?

Er zijn mensen die eerst de afloop van een boek willen weten

en dan pas beginnen te lezen.

Bent u er één van?

De advent begint achteraan   Het  evangelie gaat over de laatste pagina van de geschiedenis. 

Twee grote bewegingen zullen er zijn:

één van de duisternis. Zon en maan zullen geen licht meer geven.
De sterren zullen van de hemel vallen. Onze wereld zal in verwarring zijn.

Er zal ook een reddende beweging zijn:

de lente zal komen. De takken zullen uitbotten.
Er zijn zullen wakkere mensen zijn

die de weg zullen weten, de tekenen zullen lezen.

Want wat het einde lijkt, is een nieuw begin.
'De heer des huizes' komt terug en zal alles opnieuw ordenen.

En wij, mensen tussen begin in einde?
Wij vrezen soms het einde van de wereld. 
De tekenen van uitbuiting en vernietiging zijn er. 
Je hoeft niet eens echt wakker te zijn om ze te zien.
Wat we vaker meemaken, is het einde van onze wereld .
Zo is alles nog gewoon,
zo zet het einde van een relatie,
een diepgeworteld gevoel van minderwaardigheid,
het verlies van een kind na een lange ziekte,
het (dreigend) verlies van gezondheid,
een onrechtvaardig ontslag,
je leven op zijn kop. 
Niets is meer hetzelfde.
Soms lijkt alles voor niets. 
Geluk is buiten je bereik. 
Je weet niet hoe verder. 

Vorige week waren we met zeven vrouwen 
in de pastorie van Benschop voor een schilderworkshop. 
We werden uitgenodigd zo'n 'einde' in ons leven te schilderen.
De begeleidster luisterde naar ons verhaal en vroeg tenslotte:
'En God, waar is God in dit schilderij?'.
Af en toe hoorden we wat gemompel: 
"Dat weet ik niet hoor'.
'Ik vraag het me af.'
'Ik kan niet zeggen dat ik nog contact heb'. 

En weer klonk de uitnodiging: 
'schilder Hem er eens bij. Want Hij kan niet afwezig zijn. Dat is wat we geloven, toch?'

Er kwam kleur in de schilderijen.
Goud, oranje, stralen. 
Soms bleef Hij toch verborgen, totdat een ander meekeek en zei:
'zie je dat: een mond, een neus, ogen?  Dat is het gezicht van Jezus!'
Ik wil Hem niet. Ik zie Hem niet.
Hij is er toch.
Het gaf een hoop waarvoor ik nauwelijks woorden vind.
Misschien heeft  niet alleen elk  einde een nieuw begin,
maar mag ik ook zeggen: in  mijn einde is mijn nieuw begin.
Wacht even. Durf ik dat echt te geloven:  in mijn einde is mijn nieuw begin? 

Ik weet:  als je valt, sta je weer op. Als je de kracht hebt. Of voldoende hulp.
Ik weet ook:  de duisternis zal weer licht worden. De winter gáát plaats maken voor de lente.
Het is een kwestie van wachten.  En van vertrouwen op de tekenen.

Maar er is geen zekerheid. 

Wie weet of ik mijn oude leven weer op kan pakken? 
Wie weet of mijn nieuwe kansen lijken op dat wat ik altijd heb gekend?

Onze echte redding uit zo'n einde komt niet van wat we al kennen.
De echte redding brengt iets nieuws. 
Wie zijn leven in scherven uiteen heeft zien vallen,
kan soms ineens ook heel helder zien waar het echt om gaat.
Zo'n moment kan een keerpunt zijn.
Het overbodige, het teveel, het niet ter zake doende wordt verlaten. 
Het leven gaat verder. Ja, er zijn wonden. Maar er is óók nieuw leven.
Een nieuwe bron waaruit alles voortkomt. 
Het einde kan je brengen bij het steeds weer nieuwe, levengevende begin.
Het staat in dit gedicht (waarvan ik geen Nederlandse vertaling vond) 

Love is most nearly itself
When here and now cease to matter.
Old men ought to be explorers
Here or there does not matter
We must be still and still moving
Into another intensity
For a further union, a deeper communion
Through the dark cold and the empty desolation,
The wave cry, the wind cry, the vast waters
Of the petrel and the porpoise. In my end is my beginning.
             
         - T.S.Eliot's East Coker

Als het koud en donker is in ons leven,

als we ons diep eenzaam voelen,

als de golven (van verdriet of angst) ons overspoelen,

laat de liefde ons dan brengen naar een diepere eenheid,

naar een grotere intensiteit van Leven,

voorbij aan de vorm die we altijd hebben gekend

en waaraan we zo gehecht waren (en misschien nog zijn!).

Want waar we ook zijn,

wat we ook verliezen,

de Liefde blijft. 

En begint elk moment opnieuw met ons en verlicht al ons duister. .
De wakkeren weten het:  

'In my end is my beginning'.