die viruswaanzinnige afstand van 1,5 meter!

Nog steeds niet normaal

Ik word weer gebeld voor afspraken op de werkvloer.

De sfeer is: 'laten we weer normaal doen.

Het virus is weg. Ik ken geen zieken 

en weet al helemaal geen namen meer van mensen die eraan zijn overleden.

Dat er nu toch mensen zijn die besmet zijn,

komt doordat je meer test. 

Hoe meer je test, hoe meer je eruit krijgt. Toch?'

Dus is het een gedoe, die 1,5 meter.

Vooruit: we schuiven de stoelen wat uit elkaar.

Maar bij de koffie staan we gewoon weer in een te kleine kring.

We lezen schouder aan schouder de mail van het ene scherm.
We slaan elkaar op de schouder na een goede grap.

De koffiedame likt de koffiemelk van het kannetje en schenkt de volgende een wolkje in.

Het lepeltje gaat van kopje naar kopje.

En in de pauze staan alle dames uit de groep

in een te kleine ruimte tot die ene wc vrijkomt.

Zo was het altijd. Zo is het nu weer.
Op een fluisterend stemmetje na, 

dat zegt dat het zo eigenlijk niet kan.

Onnatuurlijk en onprettig

1,5 meter is een vreemde afstand. 

Een te grote afstand.
Een geforceerde afstand.
Een niet bewezen afstand.

Een voor-wie-doe-ik-het-eigenlijk afstand.

Een fake-afstand.

Een viruswaanzinnige afstand.

Een dit-moet-je-niet-willen afstand...  

Maar hij is er.

Het hogere doel

Hij is er om elkaar te beschermen

tegen besmetten en besmet worden,

tegen een nieuwe lock-down,

tegen onherstelbare schade in lichaam en geest,

tegen een economie die stilvalt met alle ellende van dien.

De 1,5 meter is er om in deze situatie leven mogelijk te maken.

Misschien fijn om je dat te herinneren!

Het hogere doel is niet of jij of ik er gelukkig mee zijn,

maar dat er leven mogelijk is met elkaar in de openbare ruimte.

Spirituele oefening

Op de website van het Lorelei festival las ik 

nog een andere visie op de 1,5 meter.

Die raakte me. En daarom deel ik hem.

Daar staat: 

'Lorelei kan alleen doorgaan als we de 1,5 meter accepteren. 

Daar kunnen we van alles van vinden 

EN het is een perfecte oefening om acceptatie te oefenen 

van datgene wat IS in plaats van dat wat we zouden willen dat er is. 

We kunnen rebelleren, boos worden, verdrietig zijn 

of we kunnen de focus leggen op wat wel kan. (....)

Je kunt zelfs een stapje verder gaan. 

Hoe kun je van deze 1,5 meter een cadeau maken? 

Het biedt een prachtige manier om jezelf bewust te worden 

van jouw verlangens naar nabijheid en uit welke bron die komen. 

Is er een gemis dat opgevuld moet worden? 

Hoe oprecht is mijn knuffel eigenlijk? 

Kom ik iets halen? 

Hoe voelt het als we op 1,5 meter oogcontact maken? 

Dat kan even intiem of zelfs intiemer en spannender voelen 

dan wegduiken in een knuffel. 

Allemaal kansen tot zelfinzicht.

Allemaal  kansen tot zelfinzicht.
En dus tot groei.