denk in Drie!

Ik betrap mezelf er regelmatig op.
Dan denk ik weer in A of B, in zwart of wit, in goed of slecht

Dat is nog niet meteen slecht.
Maar wel beperkend.

Goed, ik geef toe:  het mag vaak ook wel iets tussen A of B zijn.
Er is best een grijs gebied, een middelmaat of een schemer.
En daar kan ik nog mee leven ook.
Maar uiteindelijk kan er niets nieuws gebeuren als ik vasthoud aan A of B.
Sterker nog:  al die A of B's  gaan op elkaar gestapeld worden, als ik niet uitkijk,

Man                        Vrouw
Licht                       Donker
Zon                         Maan
Dag                         Nacht
Actief                      Passief
Goed                       Slecht.

Van links naar rechts lezen is beperkend.
Maar van boven naar beneden lezen is op zijn minst stereotyperend


Er is een alternatief.
Wat als we niet in twee (polen) zouden denken, maar in drie?

Niet in drie willekeurige polen.
Maar in drie polen die op de een of andere manier samen komen.
Boven en rechts zijn twee krachten die samen komen, maar zo op zich zelf staan,
dat aantrekken en afstoten elkaar in evenwicht houden. ,
Links onder brengt de twee samen en dan ontstaat er iets nieuws.

Bijvoorbeeld: aarde staat boven in.  Zaad staat rechts onder in.
Als je die twee samen brengt, gebeurt er nog niets.
De derde kracht is de zon.  Pas als de zon eraan te pas komt, ontstaat er een kiem.
Het nieuwe is de plant.

Of het water boven in, de zeilboot rechts onder. Voor de voorwaartse kracht heb je niet alleen de wind nodig maar vooral de roerganger. Van de wind alleen gaat een zeilboot immers niet recht vooruit, maar in cirkels .

Met drie kan er iets nieuws gebeuren dat van een andere orde is dan de drie losse krachten.

Hoe vaak missen we de derde kracht niet?
Een ruzie op het werk. Persoon A tegen persoon B. Stilstand. Of... of- denken. Maar laten we de derde kracht erbij, dan kan het vaak weer vooruit.  Soms kan dat een mediator zijn  Maar soms kan 'de klant' ook de vooruit stuwende kracht zijn die A en B verbindt en op een hoger plan trekt.

Pinksteren nu. Er is een A en een B kracht.  De leerlingen kennen de blijdschap van de verrijzenis en het verlangen de wereld daarin te laten delen. Maar net zo groot als deze kracht is de weerhoudende kracht: de angst voor de wereld buiten.  A of B.  Het eindigt in binnen, deuren en ramen dicht. Misschien waren er zelfs wel discussies:  'wanneer zullen we dán?  Dit kan toch niet eindeloos duren?' 'Ja, maar...  het hoeft toch niet ten koste te gaan van onze eigen veiligheid? '

Dan ineens:  vuur en wind.  Deuren en ramen waaien open.  Ze gaan naar buiten én hun angsten zijn gegrond (want een groep hoeft niets van ze te hebben, 'ze zijn dronken', zeggen ze end at is nog maar het begin van de gevreesde weerstand), De Geest omvat  A en B en tilt ze  op naar een nieuw niveau: het begin van een wereldwijde gemeenschap van gelovigen, de kerk.

Pinksteren is het feest van de derde kracht die A en B in zich op kan nemen en ze optilt en van een andere orde laat zijn. Die hebben we nodig, in de kerk, en in de wereld!

Mooie dagen!