labyrint 15: Casella Hilversum

Labyrint 15: Casella Hilversum

In de bossen

Aan de Soestdijkerstraatweg in Hilversum ligt,

aan het einde van een lange oprijlaan, Casella.

Het is een plek van de zuster Augustinessen van St. Monica

die jonge mensen stilte en gebed wil bieden.

Het terrein bestaat uit een nieuw gebouw, dat het eigenlijke klooster is,

een verbouwde schuur die nu dienst doet als moderne en ruime kapel,

en een gerenoveerde boerderij, het gastenverblijf.
In de tuin, aan de rand van het bos, ligt een groot labyrint

en een prachtig stiltehuisje waar je tot rust kan komen

met een uitzicht om verliefd op te worden.

Labyrint
Ik hoor helaas al jaren niet meer tot de doelgroep.
Maar ik kwam er wel voor ontmoetingen en vergaderingen.

Een dagdeel.

En.... nog bijzonderder: een klein stukje verderop

huisden de zusters tientallen jaren in een veel groter huis.
Daar, in de kelder, werd in de jaren 60 dansles gegeven.
Daar dansten ook mijn vader en moeder.

Daar kregen ze verkering.

Op deze vertrouwde grond stond ik vanmiddag voor het labyrint

dat ik vele keren zag liggen, maar nog nooit liep.

Ik kwam vanuit de openbare weg, langs het stiltehuisje.

Een jongen gaf een rondleiding aan zijn ouders.
Even verder op zat een jonge vrouw,

een kopje thee in haar hand, heel stil te zitten.

Ik voelde een groet als een inbreuk op die stilte

en liep zachtjes langs haar.

Onder de indruk

Het labyrint maakte meteen indruk,
Misschien omdat het zo groots is opgezet.
Hier maak je echt meters.
En bij de bochten heb je geen evenwichtsproblemen

om op het pad te blijven.

                                

.

Sinds kort staat er bij het begin een mooi bord met uitleg. 

                                

Aan het begin ligt een klein steentje  met het woord: begin.
Zo weet je zeker dat je goed staat.
En mij gaf het een moment de gelegenheid na te denken

hoe ik dit labyrint wilde lopen.

Met een vraag?
Open, ontvankelijk voor de indrukken van de natuur? 

Zoek eerst het koninkrijk van God
Ik besloot een zin mee te nemen uit het evangelie:
'zoek eerst het koninkrijk van God' en stapte erin.

Ik zocht mijn ritme,
hoorde vogels én razende auto's
voelde de stilte én hoorde mensen aan het werk met apparaten.
'Zoek eerst het koninkrijk van God;....  wat betekent dat?
Het labyrint zelf is sterk.
Ik kon de vorm goed voelen.
En ook de grenzen ervan. 
Ik voelde binnen en buiten.
Ik voelde beschutting, al lopend.
In de buitenste ring kwamen de werelden samen.
Zoek eerst het koninkrijk van God:  
het geldt voor de stilte en het geldt voor alle bezig-zijn. 

Het gaat erom dat je in beide een grote vrijheid hebt, een onthecht zijn.

Het is een uitnodiging alle andere interessante dingen te laten voor wat ze zijn. 

Spirituele oefening

Toen ik uit het labyrint stapte,
kwamen de Zoomlezingen weer in mijn gedachten.
We deden een serie over 'spirituele oefeningen'
en begrepen daar alle oefeningen onder die mensen langdurig doen
en die hen in verbinding brengen met God.
Er zijn voor de hand liggende oefeningen
als 'de zondagsrust houden' of 'bidden' ,
Maar er zijn ook minder voor de hand liggende oefeningen,
zoals Flamenco dansen, creatief schrijven, dankbaar leven, pelgrimeren.
Ik denk dat ook labyrint lopen er in een volgende serie bij mag zitten.
Want dat is ook dit labyrint:
een weg, een oefening om te verbinden met God.
die elke tweedeling in wereld en kerk, stilte en lawaai,
bezigzijn en rusten, overstijgt 
en gewoon zegt: 'zoek (altijd en overal) eerst het koninkrijk van God.'