labyrint 14: bollenlabyrint in Houten

Het bollen-labyrint

        

                                                        

Een klein Facebook-berichtje wees me op het bestaan van het bollen-labyrint. 

'Het kan nog gelopen worden', stond er bij.

Tussen de buien door had ik een half uur.

Het labyrint ligt op een drukke plek.

het theater 'aan de Slinger' en een middelbare school rechts van me.

Staande bij de ingang ervan had ik het spoor voor me,

een openlucht kinderopvang inclusief muziek uit speakers direct achter me,

en links van me een grote kerktoren met spelend carillon.

    

    

                                                  

 

Inspiratie

Wie had het bedacht om uitgerekend hier 
een plek van bezinning neer te leggen?

Het antwoord vond ik 
in het Houtens Nieuwsblad  van 22 november 2020.

Daarin zegt de maakster (wier naam niet genoemd wordt):

 Ik ben op zoek naar vrolijkheid en vraag me telkens af in deze veranderende tijden: 

“Hoe blijf je bij jezelf?”. 
Alleen kan ik niet zoveel, ik heb alleen mijn eigen kracht in mijn creatieve uitingen.
 Ik zoek dan ook verbinding om creatieve dingen samen met anderen te maken 
om de goede energie omhoog te krijgen en te houden en daarin vrolijkheid te vinden. 
Daarmee kan je ieder in zijn eigen kracht laten stralen. Dat is mijn wens. 
Dus als vanzelf kwam ik op het labyrint. 
Ik dacht namelijk terug aan het plezier van het labyrintlopen bij “Loeren bij de Boeren” in 2018. 
En ik dacht aan bloembollen. 
Dus bedacht ik het labyrint van bloembollen. 
Bloembollen groeien, maar het duurt lang voordat ze naar boven komen. 
Dat is de kracht van wat je niet ziet dat er diep in de grond gebeurt.  
Door het maken van een Labyrint van bollen heeft iedereen wat om naar uit te kijken. 
Zelfs ook als je alleen binnen zit, niemand thuis ontvangt en geen knuffels krijgt, 
weet dan met dit symbool dat er mensen zijn die wel aan je denken. 
Dat is de kracht van ongeziene verbinding. 

 

                                            

Aan corona voorbij

Ik stap het labyrint in met de vraag: 'hoe gaat het nu écht met me?'
Het labyrint heeft de vorm van een Chartres labyrint.
Je meandert vele keren van buiten naar binnen,
van afleiding naar concentratie,
van toewijding en verstoring,
in het vertrouwen dat er altijd een antwoord komt. 

                                        

Langzaam ontdek ik blijheid in me.
hier gaat het na-corona leven beginnen.

Hier met al die onbekende mensen om me heen:

Een leven met echte ontmoetingen.
Een leven zonder kunstmatige afstanden tussen mensen,

een leven met schoolgebouwen en theaters waar de lampen aan zijn en mensen in- en uitgaan.
Een leven waarin je de trein weer pakt op weg naar een dagje zee.
Een leven waarin je kleine kinderen vertrouwen leert in een omhelzing.

Dit labyrint houdt die droom voor ons vast.