dat kan toch niet zo?

Dat kan toch niet zo? 

Na een tip bel ik een oude dame.
Ze neemt op met haar voornaam.
Als ik mijn naam noem, zegt ze gauw haar achternaam er achteraan.
'U zult wel denken: wie is dat mens?' zegt ze een beetje beschaamd.

Om daarna meteen in huilen uit te barsten.
'Wat is er aan de hand?' vraag ik.

'Mijn vriendin.... is dood... ' snikt ze.
'Daar zat ik 85 jaar geleden mee op school.
We schelen een paar weken.

We hebben alles samen gedaan...

We hebben elkaar echt geholpen...

We zijn zelfs een tijd buren geweest...

Onze mannen konden het goed met elkaar vinden...

En nu kan ik niet naar de begrafenis.
Eén van mijn kinderen heeft me een kaartje gegeven.
Daar heb ik wat op gezet.

Maar dat mag toch niet zo?

Een heel leven samen,
En dan maar één kaartje?
20 woorden! Of hoeveel kunnen erop?
Ploep in de brievenbus. En weg...!'