stilte en de witte velletjes van een sinaasappel

Mijn opa en zijn sinaasappel 
Vroeger aten we na het avondeten altijd een stuk fruit.
Daarna volgde het toetje en dan gingen we aan de afwas en het huiswerk.
Altijd op dezelfde manier en in ongeveer hetzelfde tempo.
Maar als opa er was, werd ons geduld op de proef gesteld.
Want opa bekeek eerst de sinaasappel van alle kanten.
Dan vroeg hij om een schilmesje.
Hij zette die langzaam in de schil.
Trok die schil er zo voorzichtig vanaf, dat er geen spatje sap verloren ging.
En zette zich daarna aan het verwijderen van de witte velletjes.
Lees: van ALLE witte velletjes.

Eindeloos duurde het.

Eindeloos!

De stilte is een sinaasappel in de schil.
Het eerste contact met de stilte kan lijken op het verorberen van een rijpe sinasappel.
Het sap druipt langs je vingers.
Je moet moeite doen om er zo min mogelijk van verloren te laten gaan.
Maar dan zie je ineens nog wat witte velletjes.
Ze duiken plotseling op en verstoren onze rust.
Ze maken angst wakker voor oordeel of voor eenzaamheid
of misschien zelfs voor het gevoel overweldigd te worden
door wat er aan emotie in verborgen ligt.
Dat kan. Je mag ze laten voor wat ze zijn.
Je mag de stilte-sinaasappel laten liggen,
het sap van je vingers likken
en verder gaan met de zoete herinnering.
Soms is dat zelfs de meest wijze beslissing die je kan nemen.

De uitnodiging
Maar de stilte nodigt uit toch een mesje te pakken.
En met de aandacht en de tijd van mijn opa de velletjes los te krijgen,
zodat je opnieuw bij de zoete vrucht kan komen.
Met een scherp mes dus, maar het snijden gebeurt zacht en met aandacht.
Met te veel geweld trek je alles los.
En heb je alleen maar chaos.

Dat voorzichtige snijden vraagt om oefening in aandacht voor je 'witte velletjes'
Wie zijn ze eigenlijk?
Hoe heten ze?
Hoe zitten ze vast?
Hoe dik zijn ze?
Als ze zouden kunnen spreken, wat zouden ze zeggen?
Waar haak ik aan ze?
Waar kan ik ze los maken?

Aanbod
Misschien kan je je gemakkelijk geven aan zulke vragen.
Misschien is het fijn als iemand eens mee kijkt.

Kom jij het tegen, bijv. bij de 40 stiltemomenten op weg naar Pasen,
en zou je graag een gesprekspartner hierin willen,
spreek me dan na afloop even aan.
Dan bekijken we wat er nodig is.

Weet in ieder geval:
die 'witte velletjes' zijn part of the deal voor wie de weg van de stilte wil gaan.
Er is niets mis met je.
Of met de manier waarop je de stilte-oefening doet.