advent: sta op

Licht maken
Van de week zat er een man in de bomen van de buren.

Hij was een paar dagen druk met takken zagen en bomen omhakken. 

Ze waren te groot geworden voor een achtertuin.
Ze groeiden scheef en verkleurden.
Ze moesten weg.
Toch bleven zijn eerste woorden vooral hangen.
Hij zei: 'ik kom het effe licht maken voor jullie'.

Al na de eerste dag werd het niet alleen licht, maar klaarde het ook op in ons hoofd. 

Het werd er licht en ruim van.

En dat is best iets waard in die korte, donkere novemberdagen.

Licht zijn
Er was nog Iemand die - al was het niet in plat Utrechts- zei: 

'Ik kom het licht maken voor jullie.'

Hij deed zulke wonderlijke dingen en Hij zei zulke ontzagwekkende dingen,

dat mensen wel aan hem moesten vragen wie Hij was.

Op een keer, toen ze Hem dat vroegen, bleek dat Hij niet alleen licht had, maar zelf Licht was.

Want Hij zei: 'Ik ben het licht'.

Dat licht wekte mensen op uit hun slaap.
Ze ontdekten de waarheid over hun leven.
Ze leerden zien dat alle leven één is en onbetaalbaar waardevol. 

Ze kregen gevoel voor genade, barmhartigheid en de kracht van vergeving.  

Verhalen en tekenen genoeg om dat te onderstrepen.

Weer gaan slapen
En toch: zoals je, nadat je in de ochtend gewekt bent door het zonlicht,

je soms toch weer omdraait en je verstopt onder je dekbed,

zo doen we dat ook met onze lichtende ontdekkingen.
We verstoppen ons. We houden ons slapend. 

Aan de buitenkant ziet het leven er goed uit.
Het zijn de gewone dingen die onze dagen en uren bepalen: 

eten, drinken, trouwen, bij een begrafenis zijn. 

Maar we doen ze niet in het Licht,
we zien ze ook niet in het Licht dat al gekomen is.  

Ik weet niet of je het iemand kwalijk moet nemen. Het sluipt erin.

Het overkomt de besten.

Het overkomt het jonge stel dat na een crisis in hun relatie ontdekt
dat je niet met elkaar kunt versmelten tot een nieuwe eenheid,
maar altijd ook twee mensen blijft
en dat toch snakt naar dat oude vertrouwde gevoel van verliefd opgaan in elkaar.

Het overkomt de man die weet dat hij tegen zijn grenzen aanloopt,
en toch niet kan toegeven,omdat het als opgeven voelt.
Maanden later, als burnt out een feit is, weet hij hoe heilig innerlijk vuur is.
Hoezeer het ons verwarmt, in leven houdt. 

Het overkomt de mensheid die in haar diepste wezen weet
hoe afhankelijk ze is van de gaven en bronnen van de aarde en zich toch slapend houdt,
of begeeft in 'verkeerde meetmethodes' of 'oprekking van de norm'
nu de aarde haar noodsignalen geeft. 

Opstaan! 

'Word wakker', zegt deze zondag.
Wees eerlijk:  Het Licht heeft je al gewekt.
Sta op. Zodat je in het Licht kan leven. 

Het is niet eenvoudig.
Het kent zijn eigen strijd en beproeving.

Maar de waarheid is:
Je leven is niet bedoeld om je slapend te houden.