weekend in het klooster

Weekend in het klooster

Vlak voor de zomervakantie keek ik naar mijn programma voor het najaar.
'Mis ik nog iets?' vroeg ik mezelf af.
In mijn hart hoorde ik meteen: 'ja,een kloosterweekend'.
Ik checkte op Facebook of er interesse in was.
Een paar uur later zat het weekend vol,
Dat was dus een goede ingeving

Onze bestemming?

Klooster Koningshoeven in Berkel- Enschot.
Daar wonen de Trappisten, ja....    van het bier,  dat we ook mochten proeven
en waarmee de 12 vrouwelijke deelnemers via de app, de mannen thuis jaloers maakten.

De meeste deelnemers waren gewoon nieuwsgierig naar het kloosterleven.
Hoe zou het zijn, daar te leven?
Dat ritme, is dat te doen?

04.15 u		nachtwake (metten)
06.30 u		morgengebed (lauden)
08.00 u		voormiddaggebed (terts)
11.30 u		eucharistie en middaggebed (sext)
14.30 u		namiddaggebed (noon)
17.45 u		avondgebed (vespers)
19.30 u		dagsluiting (completen)

Trek je eigen conclusie maar!

Aan het begin van het weekend zei een deelneemster dat ze vreesde dat er geen tijd genoeg was om te wennen aan het ritme en aan de groep. Daarvoor was het veel te kort.

Een ander vond het eten in stilte wel wat onhandig. Zit je bij elkaar, mag je niets vragen.  Dat was toch asociaal?

Sommigen zochten elkaar op.
Anderen kozen ervoor op zich zelf te zijn.

Samen verkenden we de diepere lagen van het verhaal  van de blinde Bartimeus https://bijbel.eo.nl/bijbel/marcus/10   .

Wat maakte hem nu blind?
We ontdekte dat hij misschien wel meer in zijn eigen duisternis geloofde,
dan in het Licht dat in hem lag,
Pas in de ontmoeting met Jezus herinnert hij zich dat weer.

Aan het einde van het weekend legden we de pater
de vraag voor hoe het is in het klooster.
Hij vertelde van een druk leven,
Hij was directeur van een internaat.
Druk, druk. druk.
Dossiers. Vergaderingen. Dossiers.
Hij ontdekte hoe hij meer en meer verlangde naar de lijn met God.
Sterker nog: hij ontdekte een verlangen te gaan voor die lijn met God.
Die in alles tot prioriteit te verklaren.

Dat is in het klooster niet altijd gemakkelijk.
Ook monniken hebben het zo druk,
dat ze bij het horen van de bel, niet meteen richting kapel lopen voor het gebed,
maar nog even een onweggetje maken
om één of ander klusje gauw af te maken.
'Nog 5 minuten, dat red ik net!'

Hij inspireerde ons ook met zijn passie voor duurzaamheid.
Er was een elektrische auto in de abdij.
En een waterzuiverij was net in gebruik genomen.
Het was allemaal nog te danken aan een collega over plastic soep van alweer 20 jaar geleden....

Bij het afscheid oogstten we wat het weekend ons gebracht had..
dat voor 'wennen' geen tijd staat: je mag altijd thuis zijn...
dat de groep een kerk in het klein was..
dat je je gezien weet als je, net als Bartimeus,vooral duisternis ziet op dit moment.

Zo ging iedereen haar weg weer de wereld in

Ik hoop dat ze af en toe de mantra zullen gebruiken, die als een cadeautje het weekend verrijkte
ik....
ik mag...
ik ben er.....