8 uur lang, ontmoeten op het strand

Stel:  je ziet een uitnodiging op internet.
Of je 8 uur lang met een onbekende mee wilt op het strand
om te zien of het tot een wezenlijke ontmoeting kan komen.
Zou je dat doen?

Die uitnodiging bestaat.
Je vindt hem op whatevertheweather.nl.
Bruno van de Elshout brengt drie keer per week
een dag met iemand door op het strand bij den Haag.
Ze zijn beide op zoek naar een wezenlijke ontmoeting.
Hij vertelde over dat project in Haarlem
en doet dat dit najaar nog veel vaker op allerlei andere plekken,
Aan het einde van de ontmoeting maakt hij van zijn gast een foto.
Recht in het gezicht.
Oorbellen uit. Bril af. Haar verwaaid. Rode neus van de kou. Het maakt niet uit,
als het maar degene is die hij heeft ontmoet.
Wezenlijk heeft ontmoet.

Hij vertelde dat veel van zijn gasten een plan maken voor die dag.
Ze stellen voor veel kilometers te maken.
Ze zijn blij met iemand die hen nu eens niet interrumpeert.
Ze willen zwemmen in zee.
Marsmallows in het vuur houden of een dutje doen in de duinen.
Maar hoe uitgebreid de plannen ook zijn,
op een gegeven moment ben je door het programma heen
en is er nog steeds tijd.....
Wat gebeurt er dan?

Ons gesprek ging over alles wat we tussen onszelf en de ander neerzetten.
Ons uiterlijk.
Ons levensverhaal.
Ons goede gedrag.
Onze plannen en ideeën.
Misschien is dat alles helemaal niet interessant.
Want daar doorheen en daarom heen, gaat het om een verbinding tussen mensen.

Je komt erbij met onverdeelde aandacht, zei Bruno,
Zonder afleiding van wat dan ook.
Geen multitasken. Geen pauze om even op je telefoon te kijken.
Alleen jij, zoals je bent, met de ander, zoals hij is.
En een respectvolle nieuwsgierigheid naar wat die ander beweegt.

Hoe zeldzaam is die niet in onze tijd?

We bekeken de foto's  en verbonden ons met degene die erop stond.
Scroll niet door, maar kijk even met heel je aandacht!  Dat deden wij ook.

We ontdekten hoeveel we invulden van die ander. Hoe ogen ons deden denken aan...
hoe wenkbrauwen ons een gevoel gaven van....  
hoe een mond ons herinnerde dat...
Wat denken we veel te weten van een ander. Het zegt allemaal wat over onszelf!

We verwonderden ons ook. Wat zijn mensen toch mooi, inclusief hun zichtbare kwetsbaarheid!
Zij leven. Zij léven.  Zonder ze te kennen, gaf ons dat vreugde.

Gewoon, omdat ze er zijn!