het is nooit zwart-wit

Soms moet je goed luisteren
om meer te horen dan je eigen ideeën.

Dit overkwam mij:

Bij ons huis waren aan het begin van de zomer nieuwe lampen nodig.
De oude hingen al een tijdje met ducttape aan elkaar.
De elektromonteur kwam.
Althans: in eerste instantie kwam een hoger geplaatst persoon
die bedacht welke lamp het moest zijn.
Een monteur kwam het een paar dagen later ophangen.

Het werden prachtige lampen.
Maar ze hadden één nadeel:  ze waren te fel.
Er kwam een einde aan de lange zomeravonden
waarop je buiten een beetje kon schemeren
met een kaarsje op je tuintafel.
De zon ging wel onder.
Maar dan ging plotseling het daglicht weer aan.
De slaapkamers waren niet meer te verduisteren.
Om 1 uur dacht ik dat het al 7 uur was.
Om 6 uur viel ik in een vaste slaap omdat de lamp eindelijk uit ging.
Om vervolgens om 7 uur chaotisch wakker te worden.
Voor één nacht niet zo erg, maar er moesten er niet te veel van komen.

We meldden ons opnieuw bij het elektrobedrijf.
Het probleem bleek niet zomaar opgelost.
En de man die de lamp bedacht had, was op vakantie.
Drie weken.
Maar het was niet helemaal duidelijk, of dit week 1, 2 of 3 was.
We zouden worden gebeld.
Ondertussen plakten we karton tegen de ramen
zodat het nog een beetje van slapen kon komen.

Na 3 weken nam ik zelf de telefoon.
Ik ademde even diep in en uit.
Want mijn ergernis speelde me toch parten.
'Nee, hij heeft pauze, hij belt u zo terug', zei de telefoniste
Hij belde pas na het avondeten vanuit zijn auto ,
Hij bood excuses aan dat het niet eerder lukte.
Het was zijn eerste werkdag na 3 weken..
(Ok.Ok. Ok. Iedereen heeft recht op zijn vakantie. Excuses aanvaard).
Maar morgen, tussen 9-9.30 uur was hij op kantoor,
Dan had hij zijn computer open
en kon hij bij de planning.

Daarmee dacht ik een man voor me te hebben
die om 8 uur nog even het hondje uitlaat,
dan op de fiets naar zijn werk verdwijnt,
Die daar zo tegen 9 uur binnenkomt,
iedereen groet,
zichzelf een kopje koffie inschenkt
en de computer aanzet om te gaan starten.
Wat gaat deze dag brengen?
Moet ik nog ergens gaan kijken?
Vergaderingen, welke?
Leveringen binnen?
Bellen naar wie?

Ik belde die ochtend om 9.20 uur.
De receptioniste nam op. 'Sorry, hij heeft pauze.'

'Huh? Nu al?
Het duurt nu al 3 weken en 2 dagen.... '
Zij wimpelde me af. Ze noteerde het nummer.
En zei: 'hij belt u terug'.

Hij belde al een half uur later.
Hij heeft een oplossing voor de lampen.
Of misschien wel twee.
Of hij morgen kan komen.

'Zeker. Hoe laat?'

'7 uur?'

'7 uur?!?!'
'Ja, dan beginnen we altijd.'
'Huh?'

'Dan al?'

'Al 20 jaar mevrouw.'

Vanavond dus maar niet te lang vergaderen.