vergeet-feest Pinksteren

Gisteren kwamen de remonstranten met het voorstel om tweede Pinksterdag op te geven en van het Suikerfeest een vrije dag te maken. De reacties waren niet mals. Mensen beroepen zich op het feit dat 'we toch een christelijk land' zijn. 'Maar wat doet u dan voor religieus met Pinksteren?' luidde de wedervraag. Het antwoord luidde....  'eeeh.........maar het is gewoon van de geschiedenis.'  Er is veel bijna vergeten. Daarom adopteer ik Pinksteren.... 

Hoe krijg ik de boel op gang?

De vraag speelt in de formatie.

Ze speelt op het voetbalveld.

Ze speelt bij de uitvoering van de klimaatakkoorden. 

Ze speelde ook in een training met collega's.

We hadden net gegeten.
We zaten weer veilig achter onze tafels.

Toen kregen we de opdracht binnen een uur een feest te organiseren 

voor onszelf en onze begeleiding. 

'Moet dat?' was de eerste vraag. Ja, het moest.

Het grootste deel van de groep wilde niet.

Er werd gemopperd en nagedacht hoe we er onderuit konden komen.

Een enkeling kwam met ideeën.

Ze vonden in eerste instantie weinig weerklank.

Maar ze riepen wel andere mogelijkheden op.

Op een gegeven moment was zo goed als iedereen

aan het nadenken hoe het feest vorm kon krijgen.

Het was nog steeds omdat het moest.

Er was weinig samenhang of gemeenschappelijkheid.

Een kwartier voor de gestelde begintijd vonden we een naam voor het feest: 

‘feest van het heilige moeten’.

Na dat moment liep het als een trein.

In de laatste tien minuten werden de plannen vastgesteld en de taken verdeeld.

Tot ieders verbazing was het een klein half uur later volop feest.

Waar lag nu het omslagpunt? 

Voor de leerlingen van Jezus was Pinksteren in eerste instantie

een feest dat nu eenmaal gevierd moest worden.

Het stond op de kalender.

Hun hoofd en hart stonden er niet naar.

Ze waren vol van verdriet, woede, angst.

Niets leek enige verandering te kunnen brengen.

Geen enkele herinnering aan wat ze met Jezus meegemaakt hadden, kon hun nu een weg wijzen.

Dan zijn er ineens wind en vuur.

Ze raken enthousiast- letterlijk  'in God'.

Ze komen in de benen, gaan naar buiten.

Ze herkennen wat ze te doen staat: het kwade uitbannen, 

mensen hun thuis laten vinden en de zieken genezen.
Iedereen verstaat ze. .

Hoe het kon? Ze kregen de geest. Of de Geest. 

De Geest,

Wie zouden we zijn zonder de geest?
We zouden moedeloos worden door de toestand in de wereld.
We zouden de vrede niet meer leren.
We zouden geen hoop meer houden.

We zouden alleen zijn.

Niemand die voor ons een Alpe Du Zes bedwingt.
Of bij ons is in onze diepste dalen.

Geen woord van wijsheid meer.

Geen goede raad.

Geen echt nieuw begin,
Geen grote moed.

Geen offer uit liefde.
Geen vriendschap voor het leven.

Geen doorbraak meer in de wetenschap waar mensen van genezen. 

Zonder de Geest zou het leven niet écht op gang komen.

En al helemaal nooit tot een feest kunnen worden