van een 'afgescheiden ik' naar een 'verbonden ik' (eerste stap onderweg naar de wereld van morgen)

Ik.
Als we één ding goed kunnen in onze tijd, dan is het wel ‘ik’ zeggen.
Ik is een individu. Iemand apart.
Een ik heeft wensen, rechten, plichten.
Het is goed een ik- gevoel te hebben.
Het is zelfs noodzakelijk om ons in deze wereld te handhaven,
om dingen te regelen, orde te scheppen,
of onszelf aan te prijzen in een sollicitatiegesprek.

Naar een verbonden 'ik' 

kan ons overmoedig maken of juist depressief.
Teveel ik zorgt hoe dan ook voor spanning tussen mensen.

Naast ons afgescheiden ik kennen we ook ons verbonden ik.

Soms vertelt iemand me een bijzondere natuurervaring
die hem of haar boven zichzelf uit laat stijgen.

Het is een gevoel van grenzeloze verbondenheid.
De tandartsassistent vertelt van het leed van het Koerdische volk
dat in 1922 geen eigen land kreeg van Turkije en ik voel:
een stukje van haar ‘ik’ hoort ook bij hen.

We horen niet alleen aan onszelf toe,
maar we zijn ook deel van een familie,
een dorp, stad of wijk, een samenleving,
van de mensheid en zelfs van het levensweb van deze aarde.

Oefening
Bekijk de afbeelding hierboven.
Jij staat in het midden.
Wie ben je?
Vul zoveel mogelijk rondjes in.
Bijv. ik ben… je naam….
Ik ben…. Je leeftijd
Ik ben….. je functie…
Ik ben… deel van de familie….
Hoe groot worden de kringen om jou heen?

Verbonden met al het leven op aarde?

Heb je nog ruimte om ergens te noteren:
Ik ben lid van de menselijke familie op aarde?
Ik ben deel van het leven op aarde?
Of staat het er misschien al?
Hoe dan ook: spreek het eens uit.
Of twee keer.
Of drie keer.
Ik ben lid van de menselijke familie op aarde.
Ik ben deel van het leven op aarde.
Wat doet dat met je, als je dat zegt?