marion korenromp

Labyrint 16: Zin in Werk (fraters van Tilburg) Vught  Er worden buien voorspeld. Van die buien die een app niet kan voorspellen, zei de weerman. Van die buien die in de loop van de dag gewoon ontstaan. 'Naar boven kijken en je gezond verstand gebruiken', luidde het advies. Toen ik in die richting keek, zag ik zware buien, voelde ik klamme vochtige lucht. Ik kon thuis blijven in afwachting van wat misschien niet kwam,  maar ik koos voor een jas en een paraplu. Wie weet viel het mee. .  Bij mijn aankomst weet ik: meestal valt het mee. Ik laat mijn jas en paraplu in de auto, en loop door het park richting de hoofdingang. Er is geen bordje richting labyrint. Dus meld ik me daar. 'Zin' is een initiatief van de fraters van Tilburg. Zij wonen daar nog in een kleine communiteit. Daarnaast staat een hotel  en is er een conferentie--oord  waarin werkers van allerlei huize tot rust kunnen komen. Het is er druk. Bij de deur staat dat, als je even moet wachten, je het beste vast je

Labyrint 15: Casella Hilversum In de bossen Aan de Soestdijkerstraatweg in Hilversum ligt, aan het einde van een lange oprijlaan, Casella. Het is een plek van de zuster Augustinessen van St. Monica die jonge mensen stilte en gebed wil bieden. Het terrein bestaat uit een nieuw gebouw, dat het eigenlijke klooster is, een verbouwde schuur die nu dienst doet als moderne en ruime kapel, en een gerenoveerde boerderij, het gastenverblijf. In de tuin, aan de rand van het bos, ligt een groot labyrint en een prachtig stiltehuisje waar je tot rust kan komen met een uitzicht om verliefd op te worden. Labyrint Ik hoor helaas al jaren niet meer tot de doelgroep. Maar ik kwam er wel voor ontmoetingen en vergaderingen. Een dagdeel. En.... nog bijzonderder: een klein stukje verderop huisden de zusters tientallen jaren in een veel groter huis. Daar, in de kelder, werd in de jaren 60 dansles gegeven. Daar dansten ook mijn vader en moeder. Daar kregen ze verkering. Op deze vertrouwde grond stond ik vanmid

De apostel Thomas Binnenkort is het de feestdag van de heilige Thomas, die we- onterecht- kennen als de 'ongelovige Thomas'. Alsof er zoveel met hem mis was. Alsof hij het anders had moeten doen.  Hij had de dood en de begrafenis van zijn Meester meegemaakt. En nu kwamen zijn vrienden vertellen dat Jezus leefde. Thomas was er niet bij toen de anderen Hem zagen. Maar ze wilden hem wel graag laten delen in hun vreugde. Thomas laat zich echter niet zo gemakkelijk overtuigen. 'Ik wil eerst zien dat Hij het is.  En ik wil ook zien dat het lijden écht geweest is. Ik wil zijn wonden zien. Pas dan kan ik geloven', zegt hij. Jezus geeft hem dat geschenk. Hij mag zien. En op datzelfde ogenblik gelooft hij ook. Dan zegt Jezus: 'zalig die niet zien en toch geloven.'  Op wie lijk ik?  Ik weet niet wat jij denkt, maar ik vind deze laatste woorden tamelijk confronterend. Als dit de keuze is, lijk ik wel héél erg op Thomas. Ik heb een goed excuus: het feit dat ik graag eerst wi

  Zeer gewaardeerde volgers, jullie hebben ooit op een knop gedrukt waardoor jullie automatisch nieuwe posts in jullie postvakje kregen. Nu heb ik bericht gehad van Blogger.com dat de die mogelijkheid gaat verdwijnen. Omdat de meeste van jullie mij 'anoniem' volgen, moet ik jullie langs deze weg berichten. Per 1 juli gaan de automatische berichten stoppen. Wil je me toch blijven volgen? Stuur dan een mail aan mij mar.korenromp@outlook.com. Dan maak ik er een postlijst van en blijf je in de gelegenheid mee te lezen en je wellicht te laten inspireren, Marion