Hemelvaartgedachte

Paaskaars
Aan het begin van een catechesebijeenkomst met kinderen ontstak ik de Paaskaars met de woorden:

‘Er was eens Iemand die zulke wonderlijke dingen deed, 

en zulke mooie verhalen vertelde, dat de mensen wel moesten vragen wie Hij was. 

Hij antwoordde toen: ‘Ik ben het Licht van de wereld.’

Doop
Daarna ging het over de doop. 

Ik deed met een pop voor hoe er dan water over je hoofd gegoten wordt, 

hoe je gezalfd wordt en hoe je je eigen licht ontsteekt aan het licht van Jezus. 

Elk kind kreeg een waxinelichtje, en ontstak die aan de vlam van de Paaskaars.

Het licht veranderen
Toen de uitleg ten einde liep, mochten ze hun licht ‘veranderen’
door een kaarsendover over hun vlammetje heen te zetten.
Natuurlijk zagen ze daarna de rook,
maar in het spel noemden we het geen rook, maar ‘veranderd licht’.
De rook steeg op, werd dunner, onzichtbaarder, maar was wél overal.
Met Jezus is hetzelfde gebeurd toen Hij stierf.
Ik zette de kaarsendover over de vlam van de Paaskaars en zei:
‘Er kwam zelfs een dag dat dít Licht veranderd werd.’
Ik tilde de kaarsendover op. Bewonderend zagen de kinderen de rook opstijgen.
Ik voegde eraan toe: ‘zodat het Licht niet slechts op één plaats kon zijn,
maar overal naar toe kon gaan.’

Alle dagen van ons leven.
Jezus belooft zijn leerlingen bij zijn Hemelvaart:
‘Zie Ik ben met u alle dagen, tot aan de voleinding van de wereld.’
Vanaf dat moment is Zijn Licht niet meer aan één plek, of aan één tijd(perk) gebonden,
maar is het altijd en overal te vinden.
In deze periode tussen Pasen en Pinksteren bezinnen we ons
op dat veranderde, niet meer gebonden Licht in ons leven en in deze wereld.
Waar kunnen we het vinden?
Met wie kunnen we het delen? Waartoe nodigt het ons uit?
Vragen van alle tijden.

Houvast
De eerste leerlingen van Jezus stapten voor het antwoord uit hun kleine bubbel.
Ze deden wat dit Licht altijd had gedaan en nu via hen wilde doen: 

genezen, helen, verbinden, bevrijden, hoop geven, gemeenschap stichten.
Kunnen wij in hun voetsporen verder gaan?