Dinsdag in de Goede Week: de mol haakt zelf af

Gisterenavond in het nieuws:

'in de Belgische versie van de Mol

haakt de mol zelf af.'

Hij kon de druk niet weerstaan

en gaf zijn rol op.

Wow.

In het verhaal van Jezus zit ook een mol.
Ook hij heeft de taak

te zorgen dat er minder geld in de portemonnee zit,

een val te zetten, verraad te plegen.
Ook bij hem een enorme last op zijn schouders.

Misschien wel de last van het isolement.

Van geheimhouding, van ondergronds blijven. 

We mollen allemaal wel eens.
Gek genoeg vooral als de Liefde dichtbij komt. 

We saboteren, we worden cynisch,

wanhopen, zetten onszelf buiten spel.

'Alleen' lijkt beter dan 'verbonden'.
Want verbinding brengt ook pijn.

Soms schreeuwen we onze pijn over de liefde uit

en kunnen daarna weer min of meer verder.

Soms komen we op onze knieën terug,

vol spijt over wat we de liefde aandeden.

Soms raken we hopeloos.

En denken voor altijd buitengesloten te zijn.

Toen de maaltijd in vriendschap en liefde gedeeld werd,

had hij Judas nog een kans uit zijn rol te stappen,

maar hij pleegde verraad. 

Aan Jezus.

Aan de liefde.
Aan zichzelf tenslotte ook.

Pas daarna komt hij tot inzicht.

En dan veroordeelt hij zichzelf tot de dood.

Jezus zit met Judas aan tafel.

Hij deelt met hem het brood.

Hij reikt hem de Liefde aan.
Zijn liefde is zo groot,

dat die niemand buitensluit.
Ook niet zijn eigen verrader.

Zijn eigen aard kan Jezus niet verloochenen.