Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

labyrint 10 (van de 12): Maria labyrint in Wernhout (NB)

Afbeelding
Maria labyrint in Wernhout Toen ik 49 werd, moedigde een aantal vrienden me aan iets bijzonders te doen in dit 50e levensjaar.Ik besloot elke maand een labyrint te lopen. Een labyrint is anders dan een doolhof. In een doolhof kan je jezelf vastlopen. Je moet telkens weer keuzes maken. Een labyrint is een weg naar het midden. Er is geen links of rechts, alleen maar een weg die je stap voor stap moet afleggen. Naar de kern toe. En vanuit de kern weer naar buiten. Deze keer het labyrintop het terrein van Samaya in Werkhoven. Over de grens? De maand mei is zomaar voorbij gegaan. Geen labyrint gezien.  Vakantie. Auto stuk. Te warm. Maar nu, in juni, pak ik de draad weer op. Op deze prachtige ochtend vertrek ik naar het Maria labyrint in Wernhout. De tomtom stuurt me over Hazeldonk, België in. Ik schrik er even van.  Heb ik het goede Wernhout ingetypt? Maar een paar kilometer verder, zijn de Nederlandse, blauwe borden weer in zicht. Zundert staat er op....
Meer lezen

trage vragen

Afbeelding
Trage vragen Ze had om een gesprek gevraagd. En nog voordat ik de koffie had ingeschonken, begon ze te huilen. De diagnose viel tegen:  een chronische ziekte die het dagelijks leven definitief zou veranderen. 'Waarom?' snikte ze, om meteen daarna te zeggen:  'daar heeft niemand een antwoord op. Ik weet het. Ik weet het.  Maar toch....!' Vragen zijn er talloze. Sommige zijn te antwoorden met een simpel 'ja' of 'nee'. Andere hebben een langer gesprek nodig voordat ze een antwoord hebben. En er zijn ook vragen die geen enkel 'goed' antwoord lijken te hebben. Toch gaan ze vaak heel lang met je mee, soms zelfs tientallen jaren. Daarom noem ik ze trage vragen.  Een paar voorbeelden:  'Doe ik wat ik moet doen?' ‘Ben ik mezelf in deze relatie?' ‘Hoe kan ik leven met dit verdriet?’ ‘Hoe geef ik mezelf of een ander een nieuwe kans?’ ‘Waar ben ik thuis?' ‘Waar zijn mijn grenzen?' Omdat ze zo traag zijn, z...
Meer lezen

labyrint 15: Casella Hilversum

Afbeelding
Labyrint 15: Casella Hilversum In de bossen Aan de Soestdijkerstraatweg in Hilversum ligt, aan het einde van een lange oprijlaan, Casella. Het is een plek van de zuster Augustinessen van St. Monica die jonge mensen stilte en gebed wil bieden. Het terrein bestaat uit een nieuw gebouw, dat het eigenlijke klooster is, een verbouwde schuur die nu dienst doet als moderne en ruime kapel, en een gerenoveerde boerderij, het gastenverblijf. In de tuin, aan de rand van het bos, ligt een groot labyrint en een prachtig stiltehuisje waar je tot rust kan komen met een uitzicht om verliefd op te worden. Labyrint Ik hoor helaas al jaren niet meer tot de doelgroep. Maar ik kwam er wel voor ontmoetingen en vergaderingen. Een dagdeel. En.... nog bijzonderder: een klein stukje verderop huisden de zusters tientallen jaren in een veel groter huis. Daar, in de kelder, werd in de jaren 60 dansles gegeven. Daar dansten ook mijn vader en moeder. Daar kregen ze verkering. Op deze vertrouwde grond stond ik vanmid...
Meer lezen