Woensdag in de Goede Week: de nacht van het verraad

De donkere nacht van verraad

Judas ging van tafel weg om Jezus te verraden.

Het was nacht staat er.

Dat is meer dan een tijdstip.
Het is de plek van alle duister:
van verraad en dreiging,
van kapot geschoten steden, van doden en gewonden.
Het is de plek van strijd met de vijand.
Het is ook de plek van mensen op hun kwetsbaarst,
naakt, pasgeboren, op het randje van de dood.
Het is de plek van piekeren, van zorgen en verdriet.
Het is de plek van overleven of kopje onder gaan.
En het is de plek van wenen, waken of werken.

Leven in de nacht

Het duister is geen plek voor een bloeiend leven.
De mens is er niet voor gemaakt.
In de nacht voelt de mens zich aangewezen op zichzelf.

Zelfs al is honderden keren gezegd:

'bel me. De telefoon ligt naast mijn bed',

zelfs al geloof ik diep dat God niet slaapt,

ik aarzel in de nacht.  

In de nacht ben ik meer verloren

dan overdag. 

Judas gaat de nacht in
met duistere gedachten.
Hij zal een mens verkopen voor geld.
Alsof dat wat van uiterste waarde is,
is om te rekenen in Euro's of dollars.
Straks zal hij ontdekken 
wat hij deed.
Die duisternis zal hij als onontkoombaar ervaren.

Hij zal de nacht kiezen boven de dag.

Jezus gaat ook de nacht in.
Het kost hem bloed, zweet en tranen.
Niets menselijks is Hem vreemd.

Hij deelt zelfs het onontkoombare duister van de dood.

Zo hoeven we nooit meer in de illusie te zijn

dat het duister van de nacht het laatste woord heeft.
God is niet op verre afstand.

God is dichtbij in het duister.

Hij huilt met ons.

Hij wacht met ons op een nieuwe dag.

Hij werkt via ons aan de genezing die het duister nodig heeft.

Zo mogen we ervaren 

dat het duister deel is van het leven,

maar geen noodlot 

waartoe we zijn veroordeeld. 

Er komt een nieuwe dag.