trage vragen

Trage vragen

Ze had om een gesprek gevraagd.
En nog voordat ik de koffie had ingeschonken, begon ze te huilen.
De diagnose viel tegen:  een chronische ziekte
die het dagelijks leven definitief zou veranderen.
'Waarom?' snikte ze, om meteen daarna te zeggen: 
'daar heeft niemand een antwoord op. Ik weet het. Ik weet het.  Maar toch....!'

Vragen zijn er talloze.
Sommige zijn te antwoorden met een simpel 'ja' of 'nee'.
Andere hebben een langer gesprek nodig voordat ze een antwoord hebben.
En er zijn ook vragen die geen enkel 'goed' antwoord lijken te hebben.
Toch gaan ze vaak heel lang met je mee, soms zelfs tientallen jaren.

Daarom noem ik ze trage vragen. 

Een paar voorbeelden: 

'Doe ik wat ik moet doen?'
‘Ben ik mezelf in deze relatie?'
‘Hoe kan ik leven met dit verdriet?’
‘Hoe geef ik mezelf of een ander een nieuwe kans?’
‘Waar ben ik thuis?'

‘Waar zijn mijn grenzen?'

Omdat ze zo traag zijn, zijn ze lastig. Ze geven ons een ongemakkelijk, ontheemd gevoel. 

Het liefst stoppen we ze weg.
Waarom je bezig houden met wat onoplosbaar is

en waarvan niemand kan zeggen of je het goed doet?

Dat deed ik ook.

Totdat ik dit gedicht las en voelde:  er is een manier van omgaan die liefdevoller is.

Misschien voel ik me wel geroepen die weg te gaan.  

Ongestoorde ontwikkeling

Men moet de dingen de eigen stille
ongestoorde ontwikkeling laten
die diep van binnen komt.
Die door niets gedwongen of versneld kan worden.

Alles in het leven is groeien en vormt zich,
rijpt zoals de boom,
die zijn sapstroom niet stuwt
en rustig in de lentestormen staat,
zonder de angst dat er straks geen zomer zal komen.

Die zomer komt toch!
Maar slechts voor de geduldigen
die leven alsof de eeuwigheid voor hen ligt,
zorgeloos, stil en weids.

Men moet geduld hebben
met onopgeloste zaken in het hart
en proberen de vragen zelf te koesteren
als gesloten kamers
en als boeken
die in een zeer vreemde taal geschreven zijn.

Het komt erop aan alles te leven.
Als je de vragen leeft,
leef je misschien langzaam maar zeker,
zonder het te merken,
op een goede dag het antwoord in.

Naar Rainer Maria Rilke

Mocht je er iets van herkennen, kijk dan eens hier. 

Misschien past het je eraan deel te nemen op dit moment in je leven.