Mijn eigen persconferentie

Stel, ik mag mijn eigen persconferentie houden
over het nieuwe werkseizoen.
Wat  zou ik dan zeggen?

Poging 1: 
Beste mensen,
ik ben blij u te mogen aankondigen dat we weer een prachtig seizoen tegemoet gaan.
We gaan weer live met onze activiteiten.

Wat zegt u?
Protocollen? Ik heb geen idee. Daar ben ik niet over ingelicht.

Ok. Nog een keer.

Poging 2: 
'Beste mensen, ik wil u graag aankondigen 

dat we weer een prachtig seizoen tegemoet gaan.
We gaan helaas nog niet live.
Want ja...  nog niet iedereen is ingeënt.
Er komen nog mensen terug van vakantie 

en misschien nemen die het virus mee.
De studenten hoeven geen afstand meer te houden, 

maar ze zijn ook nog niet volledig ingeënt.
Laten we het zekere voor het onzekere nemen ...  

en gewoon weer online gaan.
We hadden vorig seizoen toch ook een prachtig programma 

waar veel mensen aan meededen? 

Wat zegt u:  U heeft genoeg van Zoom? U wilt nooit meer uren achter een scherm?
Oké. Ik voel met u mee. 

Laat me nog één poging doen:

Poging 3 
'Beste mensen, we hebben prachtige plannen gemaakt. 

We willen elkaar graag weer live ontmoeten.
Het zou prachtig zijn als we elkaar weer in één ruimte zouden kunnen ontmoeten,
desnoods met mondkapje en al. We hebben de ruimtes al gereserveerd.
We hebben vorig jaar ook prachtige online ontmoetingen gehad. 
Die zetten we door straks als het weer donker en koud wordt.

Misschien hebben we zelfs geen andere keuze dan enkel online bijeenkomsten aan te bieden.

Want, als ik eerlijk ben dan moet ik zeggen: 

Ik heb geen idee of cijfers weer zorgwekkend zullen oplopen..

Ik heb geen idee of nieuwe virusvarianten zich melden....

Ik heb geen idee hoe besmettelijk ingeënte mensen zijn....

Ik heb geen idee hoeveel geduld we samen hebben...

Ik heb geen idee of we ook in de kerk gaan werken met corona- check apps...

Ik heb geen idee.

Ja: als ik eerlijk ben, dan kondig ik u aan: 

ik heb een groot verlangen 

om een mooi programma neer te zetten.

Maar of het kan...

Hoe het kan....

Wat weet ik er eigenlijk van?  

Mag ik eindigen met een gedicht van Rumi. 

Ik weet dat het niet zo gebruikelijk is in een persconferentie,

maar ik deel het graag:

very little grows on jagged rock.

Be ground.

Be crumbled, so wildflowers will come up where you are.

You have been stony for too many years.

Try something different. 
Surrender.

Dat lijkt me wijsheid:

laten we niet als steen verharden.

Want op steen groeit niets.

Op omgewoelde grond

komen de mooiste bloemen op.

Mogen we dit jaar weer 

samen de kunst leren

van overgave, mee bewegen

en aan het eind van het volgend seizoen zeggen:

ja, zó zag het eruit.