wat mijn jaarwoord me bracht: 'zakken'

 Zakken 

In elk woord zit een vogel

met opgevouwen vleugels
die wacht op de adem van de lezer

(Marc Ouassin)

E. schrijft: 'ik had als jaarwoord 'zakken'.
Daarmee bedoelde ik een vorm van aarden, van tot rust komen. 
Ik heb een bewogen jaar achter de rug.
Er zijn dingen gebeurd waar ik helemaal geen rekening mee gehouden had,
nog even los van corona en zo. 

Ik heb ontdekt dat ik vaak iets heel kleins voor anderen doe.
Alsof ik ze niet aanstoot, maar met één vinger zachtjes aantik.
Soms hebben ze het niet eens in de gaten.
Dan ben ik degene die stilletjes blij is met mijn bijdrage.

Ik heb ook veel geïnvesteerd in mijn netwerk.
Ik wist eigenlijk niet goed wie ik kon bellen
als de nood aan de man was. En dat was het dit jaar.
Nu weet ik dat. Er zijn verschillende mensen die gezegd hebben:
'bel mij dan. Dag en nacht. Twijfel niet.'
Dat is een pak van mijn hart. 

Hé,  wat zeg ik nou?
Een pak van mijn hart?!
Dat is misschien wel de oogst van dit jaar.

De opluchting van zo'n moment geeft zoveel rust. 

Dat is misschien wel waar ik op hoopte: dat ik niet alles zelf hoef te doen

of te dragen.'