het is één groot complot

 Stelligheid na stelligheid

'Protocollen, protocollen: wie zegt dat dat helpt?' zei ze boos,

'We zijn hier verdomme toch in de kerk!  

De here Jezus zal ervoor zorgen. 

Wij hoeven niets te doen. Wij worden straks gered. '

We krompen een beetje in elkaar. 

Want haar oordeel was overduidelijk: zíj werd gered, wij niet. 

Want wij vertrouwden niet op de here Jezus, maar op het protocol. 

Ze liep weg en schreef een dag later dat ze ook niet meer terug zou komen.

 

Ze is niet de enige in mijn omgeving die vooral spreekt in stellingen als:    

'al die regels zijn tegen de grondwet',

'het RIVM  wil hier gewoon een dictatuur vestigen', 

'wij maken geen afspraken hier over 1,5 meter. Wíj vertrouwen elkaar’,

'die (tientallen) doden hier in de regio, die waren anders ook wel doodgegaan.' 

 

Wapen tegen de angst

Het is moeilijk om op zulke zekerheden te reageren 

zonder in een welles-nietes, 

of een 'jij-jouw-mening-ik de mijne-patstelling' vast te draaien.

Toch waag ik het erop een oprechte vraag te stellen:

Zou het kunnen dat we ons met al deze zekerheden 

wapenen tegen onze onzekerheid over het leven zelf?

Zou deze tijd misschien een oeroude angst in ons kunnen losmaken 

dat ons leven tenslotte niets voorstelt,

slechts wind is, los zand, 

dat het allemaal vervliegt: je tijd, je liefde, je prestaties?  

Normaal gesproken beteugelen we die angst 

met een terrasje en gezelligheid met vrienden, 

met een aankoop of de overweging ervan, 

met eten, met sporten. 

Even een escape

Maar daar zit nu een rem op. 

 

Wat is heilzaam?  

In een reflex eisen we ons recht op op vakantie,

een terrasje of ‘gewoon een feestje’.

Maar is dat echt het beste antwoord dat we kunnen verzinnen?

Ik stootte op een zinnetje uit de Romeinenbrief. Daar schrijft Paulus: 

'ik spreek de waarheid in Christus. Ik lieg niet.'

Pardon? Dat is minstens net zo zeker als al die andere zekerheden. 
Ik kromp er weer van in elkaar. 

Totdat ik me realiseerde dat er stond 'waarheid in Christus'. 

Aha: de waarheid heeft een menselijk gezicht!

We kunnen haar vinden. We kunnen haar leven.   

Jezus heeft in al zijn ontmoetingen mensen steeds weer de vraag voorgelegd:

wil je geloven dat jouw leven getekend is door complotten? 

Wil je angstig om je heen kijken,

omdat je constant door anderen bedrogen kan worden,

of wil je geloven dat deze onaffe, zondige wereld toch door God bewoond wordt 

en wil je vanuit dat vertrouwen ook de wereld liefhebben en een steentje bijdragen aan haar heling?

 

De evangeliën vertellen wat de meest heilzame keuze voor ieder van ons is.

 

Waarheid is gebouwd op liefde

Elk complot is op angst gebaseerd.
Ze wordt ons vaak als waarheid gepresenteerd.
Maar voor die waarheid zijn we niet geschapen.

We zijn geschapen voor de waarheid die is gebaseerd op liefde.

We schreven aan onze deelneemster die zeker was van haar aanstaande redding 

dat ze altijd terug kon komen.

En dat we hoopten dat de Heer Jezus haar enige troost zou blijven.

Daarna gingen we over  tot de orde van de dag,
met protocol en al.

We vonden dat het meest liefdevolle dat we konden bedenken.