je 'little deaths' sterven.

Je 'little deaths' sterven
Tijdens een workshop voor mensen
die een vernieuwend katholiek project in hadden gediend voor een subsidie
(ja, ze bestaan, katholieke mensen die iets vernieuwends willen!),
kwam ik naast een jonge zuster van Chemin Neuf in Oosterhout te zitten.
We voerden ons gesprek in het Engels, omdat ze nog maar net in Nederland was.

Onze opdracht was de fragmentjes ‘ik geloof’, ‘God’ en ‘je eigen project’
in één zin te combineren.
Zij zei: ‘ik geloof dat de jongeren
tijdens het Paasfestival op ons terrein iets van God kunnen ervaren.'
De opdracht aan de gesprekspartner was die zin te herhalen
en dan naar het waarom te vragen.
Zo vroeg ik haar: ‘waarom kunnen jongeren
tijdens het Paasfestival iets van God kunnen ervaren?’
Zij vertelde eerst van het samenzijn waarin ieder tot zijn recht kon komen,
keek me aan en zei:
‘Nee, het belangrijkste is dat ze de hele gang meemaken,
van Witte Donderdag tot aan Paasmorgen. Alles.
Maar het belangrijkste is Stille Zaterdag.'
Opnieuw, zo was de werkopdracht, moest ik vragen naar het waarom.
Zij vertelde door: ‘omdat jongeren het vaak zwaar hebben thuis of op school,
of misschien vooral in hun hoofd,
en ze in dit Paasverhaal hun eigen ‘little deaths’ kunnen begrijpen.
Ze kunnen hun verhaal verbinden aan Jezus’ verhaal
en begrijpen dat Stille Zaterdag geen leegte is, maar een rups in een cocon.’

Wat moet er sterven? 
’Little deaths’ kruisen ons pad.
Ze zijn klein in verhouding tot de dood aan het einde van ons leven.
Maar ze hoeven niet klein te zijn in pijn, gemis,
of de mate waarin ze impact op ons hebben.
In tegendeel. We kunnen allemaal uit eigen ervaring putten.
Je gaat op oneerlijke wijze uit je baan weg.
Soms kan je nog vechten voor je recht. Soms levert dat ook nog wat op.
Maar meestal moet je eerst je verlies nemen voordat je verder kunt.
Wat moet er dan met je verlies sterven?

Een belangrijke vriend laat je in de steek.
Of jij hebt er misschien zelf wel een aandeel in.
Je kunt je pijn uiten door roddel, door de ander te beschuldigen,
je kunt je eigen aandeel verbloemen door je eigen gelijk te blijven ventileren,
maar vaak moet je je verlies nemen,
je fout erkennen, voordat je verder kan.
Wat moet er sterven?
En wat kan er vanuit de leegte dan ontstaan?

Vasten en de vlinder uit de cocon
In de komende 40 dagen nemen velen van ons zich voor
afstand te doen van alcohol, vlees of koffie.
Of misschien van de telefoon of social media.
We zullen ons bewust worden van achterliggende patronen en verlangens
die ons misschien meer gevangen houden dan we dachten.
Zij mogen een kleine dood sterven.
Aan de overkant wacht een visioen
van een nieuwe, vrije, opgestane mens.
Die van de Paasmorgen.
Na 40 dagen, 40 jaren, een half of een heel mensenleven,
mogen we daar een glimp van opvangen.
Dan zal de vlinder de cocon verlaten.