wat ik allemaal tegen mezelf zeg in de laatste week op weg naar kerst

Wat ik allemaal tegen mezelf zeg....  

'We zijn met 13.
Heb ik eigenlijk 13 gebaksschotels?
En nu ik er een tweede tafel bij moet zetten, heb ik dan wel een goed tweede tafelkleed?'

'Wanneer kan ik deelnemers gaan werven voor die retraitedag van maart?'

'Oh!  A. is glutenvrij, toch?  Even appen!'

Adventsretraite: 
'Waar kijk ik naar uit, als ik uitkijk naar het feest van Christus' geboorte?
eeh….  
vrede...
vervulling....
Gods liefde......'

'Oh!  B. vergeten een kerstkaart te schrijven.' 

'eehh….
een gevoel deel uit te maken van een groter geheel..
onvoorwaardelijkheid… '

'Het kruipluik is nog altijd niet gemaakt.
Kan dat wel met de kleine?
Het piept en kraakt al als de kat erover loopt!
Waarom duurt het zo lang,  voordat het gerepareerd wordt?

Ik moet nog een vergadering beleggen met die werkgroep.
Dat lukt niet meer.
Twee mensen antwoorden. Vier niet meer.
Hoofd vol. Net als ik.

Op mijn lijstje vanaf 2 januari:
- retraitedag  2020
- afspraak school
- afspraak werkgroep

Is lemoncurd eigenlijk glutenvrij?
Even googlen!

Oh...  sporten nog even afbellen.
Kerstborrel.'

'Welkom allemaal.
Ieder die zoekt naar vrede.
Naar rust.
Naar een plek om thuis te zijn.
Welkom in deze viering van kerstmis.
Welkom in de kerststal...'

Mijn gebedsgewaad nog even uithangen.
Of strijken misschien wel.

Ik hoor het grote orgel nu al
'Ere zij God.
Ere zij God.
In den Hoge.
In den  Hoge.
In den Ho-o-ge!'

Vrede op aarde.
In de mensen een welbehagen.

Einde chaos.
Vrede.