brand in de kerk

De studiedag die ik bijwoonde, ging over symboliek in kathedralen en begon met deze afbeelding

Het was niet moeilijk terug te gaan naar die avond en de schrik van dat moment weer te voelen.

Er stond niet alleen een gebouw in brand.
Er stortte niet alleen een dak in,
het was ook de heilige grond, die Parijzenaren ontnomen leek.
Of ze de kerk nu bezochten of niet, dit ineenstorten mocht gewoon niet waar zijn.
Ik weet niet of iemand uit Ameland of Hengelo dit leest,
maar zij weten hoe het is.

Heilige grond  
Ergens in je leven moet er heilige grond zijn:
Een plek die je eraan herinnert dat je meer bent dan je drukte.
Een plek die je zegt dat je deelt bent van iets groters,
dat het universum je goed gezind is, en niet je vijand wil zijn.
Een plek die je laat buigen in een roep om hulp en je laat stralen van vreugde
om wat het leven óók kan zijn.

Zoeken
Met het wegvallen van een gebouw van stenen
vervalt niet de noodzaak tot zo'n plek in je leven.
Misschien reizen we daarom wel zo veel de komende weken,
zoekers naar heilige grond die we zijn.
En misschien vinden we die grond ook wel
in een oud kerkje op de berg, ergens aan de zee, lopend in de duinen,
bij zonsopgang of zonsondergang.

Waar je staat
Eén van de grote figuren uit onze Bijbelse traditie,
Mozes,  ontdekte in de woestijn een brandende braambos.
Hij ging kijken, want het vuur verwoestte de struik niet.
Bij het vuur hoorde hij dat hij zijn sandalen uit moest doen.
Want 'de grond waarop je staat, is heilig'.

Dat is mooi gezegd.
'De grond waarop je staat, is heilig.'
Het gaat tenslotte niet om een gebouw van stenen.
Het gaat ook niet om de prachtigste vakantieplek.
Het gaat om mijn leven nu.
God zegt mij:  'de grond waarop je staat, is heilig'
en plotseling voel ik de uitnodiging alles te eerbiedigen wat er nu is:
lach en tranen, vreugde en twijfel, pijn en littekens,
wat ik heb gedaan, wat ik heb laten liggen,
liefde, de grootste vriendschap, de diepste eenzaamheid.

Ik kan dat niet eens overzien,
Maar bij alles wat ik oppak en in het licht houd,
hoor ik: 'de grond waarop je staat, is heilig'.

Ik wens je toe deze zomer:
bezoek de Allerheiligste Plek: de grond waarop je staat.
De uitnodiging ligt er. Laat je ontroeren.