Ik, mij en mijn zelf

Ruim een jaar geleden vroeg een gastspreker
aan een groep pastores waar ik deel van uitmaakte:

'vertel me iets over de momenten waarop je stukjes van jezelf
hebt verloren in je werk.
Wat gebeurde er?
Wat ging er stuk?
Wat moest je achterlaten?
Wat heb je vanaf toen maar angstvallig voor jezelf gehouden?'

We deelden ons op in kleine groepjes.
We waren veilig en dus kwamen de verhalen over
onverwachte ontslagen in teams,
inperking van taken in de loop van de jaren,
de beledigingen ten aanzien van vrouwen.

Het wonder geschiedde.
Al vertellend werden stukjes zelf,
stukjes ideaal,
stukjes roeping,
stukjes vertrouwen,
stukjes godsverhaal
- want daarmee was het 'zelf' gevuld-
teruggevonden.
Het was helend.

Je hebt 'ik'
Je hebt  'mij'
en je hebt 'zelf'.
Het meest authentieke leven zit in 'zelf'
Het begin van alle vrijheid zit in 'zelf'.

Hoe is het met jouw 'zelf' gegaan in het leven? 

Vertellen is een eerste stap.  

Of opschrijven.

En dan delen met een ander die je vertrouwt. 

Laat de ander klankkast zijn,

waarin jouw woorden resoneren

en jij je eigen stem terug hoort

en je eigen betekenis vindt.

Ik zeg je:  je maakt een (teder) wonder mee.