Pinksteren: God is jong!

Pinksteren:  God is jong!

Ik zag op televisie een jongeman met zijn opa. 

Oma was overleden. Opa werd eenzaam.

'Opa, wilt u nog bepaalde dingen doen, voordat uw tijd op is?' 

had de kleinzoon gevraagd.

Opa had de vraag aanvankelijk niet kunnen beantwoorden.  

Oma was meer dan 50 jaar lang de gangmaker geweest.

Hij had gevolgd.  

Bucketlist

Maar er kwam toch een lijstje.

De kleinzoon nam opa mee op pad.

Hij ontmoette Epke Zonderland.

Hij liep met zijn rollator over het terrein van de Zwarte Cross.
En als ik me niet vergis, maakte hij zelfs nog een parachutesprong.

Tenslotte ging zijn grootste wens in het televisieprogramma

in vervulling: kaarten voor Ajax-Tottenham.

Opa lachte breeduit. Zijn ogen twinkelden.  

Het had hem allemaal echt goed gedaan. 

Aan hem moest ik denken

toen ik een paar dagen later in mijn email

een citaat van de Paus Franciscus vond.

Er stond:  'God is jong! God is de Eeuwige die niet aan tijd is gebonden,

maar in staat is om nieuw te worden,

zichzelf voortdurend te verjongen en alles jong te maken.'

Ik dacht:  'De kleinzoon heeft goddelijk werk gedaan:  zijn opa is door dit avontuur zeker 

10 jaar jonger geworden!'

Kerk is een lichaam 

De kerk is een lichaam,  aldus Paulus in zijn brief aan de Korintiërs

Meer dan stenen is ze een levend lichaam.

Ik moet zeggen dat ik vaak denk dat ze een dame op leeftijd is.

Een dame van stand die van het leven genoten heeft

en nu worstelt met haar afnemende vermogens.
Daarom klampt ze zich maar vast aan 

'zo hebben we het altijd gedaan'

en  'u zit op mijn plek'.

De Helper

De kerk lijkt op de leerlingen in de Bovenzaal.

Ze hadden zich er na de Hemelvaart van Jezus verzameld,

moe, angstig en zonder perspectief. 

Toen kwam in ieder geval de Helper nog.

De ramen waaiden open. Het vuur brandde in hen.

Naar buiten! 

Zij deelden Jezus' boodschap met de wereld.

Het lichaam van de kerk werd geboren, jong en sterk,
En klaar voor het grote avontuur. 

Zou  de Helper vandaag de dag nog iets in beweging zetten

in het oude, vermoeide lichaam van de kerk?   

Iets dat  'mijn plek' minder belangrijk vindt?
Iets dat 'laat maar' in de kiem smoort? 

Iets dat haar verleiden kan het allemaal eens anders  (of voor het eerst) te proberen?

Vertrouw!

Opa geloofde niet meer in zichzelf.

Maar hij gaf zijn vertrouwen aan zijn kleinzoon.

Dat maakte veel mogelijk.

Wat als onze kerkgemeenschappen zouden zeggen:

'ik geloof:  God is jong!'

Welk avontuur zou hun te wachten staan?