wat wil ík nou?
Wat wil ík nou?
Die vraag komt de laatste weken regelmatig langs.
Een moeder die haar laatste kind uitzwaait.
Eindelijk! Maar ook: wat wil ík nou?
Een studente lijkt niet te gaan passen in 'het druk bezette bestaan van een ziekenhuisspecialist'
maar geneeskunde heeft haar hart.
Co--schappen moeten. De dagen zijn vol.
Het patroon is uitgestippeld
Maar.. wat wil ík nou?
Een echtpaar in crisis.
Hij verwijt haar het één en ander en niet zonder reden.
Zij denkt: wat wil ík nou?
Van alle kanten wordt ons aangeraden
ons hart te volgen.
Maar wat als ik in de war ben,
als er tegenstrijdige dingen zijn die ik allebei wil,
wat als ik vind dat iemand anders me maar moet zeggen wat mijn hart wil.
'Je moet het echt zelf doen' , zei iemand me ooit.
Ik werd toen doodsbang.
Wat als ik het verkeerde kies?
Wat als ik helemaal niet kies?
Ik liep in de mist, ik draaide rondjes en vermoedde een afgrond.
Als ik even niet oplette, zou ik erin vallen.
Daarvan was ik overtuigd.
Je hart volgen.
Ja ja.
Maar op het moment dat ik besloot:
'ok. Dan doe ik maar wat
want op dit punt in rondjes blijven lopen, helpt ook niet',
hoorde ik iemand stilletjes zeggen:
'wees niet bang. Ik ben er'
De taal van mijn hart,
Die vraag komt de laatste weken regelmatig langs.
Een moeder die haar laatste kind uitzwaait.
Eindelijk! Maar ook: wat wil ík nou?
Een studente lijkt niet te gaan passen in 'het druk bezette bestaan van een ziekenhuisspecialist'
maar geneeskunde heeft haar hart.
Co--schappen moeten. De dagen zijn vol.
Het patroon is uitgestippeld
Maar.. wat wil ík nou?
Een echtpaar in crisis.
Hij verwijt haar het één en ander en niet zonder reden.
Zij denkt: wat wil ík nou?
Van alle kanten wordt ons aangeraden
ons hart te volgen.
Maar wat als ik in de war ben,
als er tegenstrijdige dingen zijn die ik allebei wil,
wat als ik vind dat iemand anders me maar moet zeggen wat mijn hart wil.
'Je moet het echt zelf doen' , zei iemand me ooit.
Ik werd toen doodsbang.
Wat als ik het verkeerde kies?
Wat als ik helemaal niet kies?
Ik liep in de mist, ik draaide rondjes en vermoedde een afgrond.
Als ik even niet oplette, zou ik erin vallen.
Daarvan was ik overtuigd.
Je hart volgen.
Ja ja.
Maar op het moment dat ik besloot:
'ok. Dan doe ik maar wat
want op dit punt in rondjes blijven lopen, helpt ook niet',
hoorde ik iemand stilletjes zeggen:
'wees niet bang. Ik ben er'
De taal van mijn hart,
Reacties
Een reactie posten