advent 1: vergeet niet dat je méns bent!

Tadietadatja...  een appje.
Omdat ik met verschillende mensen wat aan het afspreken ben, sta ik meteen op en open mijn telefoon.
Een jonge vrouw appt:  in de bijbel staat dat God zal regeren in de wereld en dat er dan gerechtigheid zal zijn, geen armoede, geen misbruik, alleen maar gelijkheid. 
Maar ik kan dat zo moeilijk geloven.  Hoe lang duurt dat?
Is het echt mogelijk dat God iedereen zo ver krijgt?

Ik schrik van de grote vraag die zomaar op me afkomt.
En ik herken me erin.
Zal het ooit goed aflopen met deze wereld?

Zullen de migranten,echte en zogenaamd onechte, ooit opgevangen worden in menswaardige situaties?
Zullen we creatief genoeg zijn om de klimaatcrisis te keren?
Zullen we kinderen groot brengen die niet in hokjes hoeven te denken om hun eigen waarde te zien?
Zullen er ooit wereldleiders komen voor wie vrede en welzijn boven alles gaan?

Tadietadatja...
De jonge vrouw krijgt antwoord van een groepsgenoot.
Hij schrijft dat God tenslotte alles goed zal maken,
maar dat in de bijbel ook staat dat we eerst door een hoop ellende heen moeten.

De evangelist Lucas schetst ons op deze zondag een beeld van de ellende:
dood door het zwaard, gevangenschap, ballingschap, vernietiging,
Er zal een gekrioel van mensen zijn op aarde.
De zon en de maan zullen hun baan verlaten.
En ja,  mensen zullen bang.zijn, Ze zullen bibberen en sidderen,
Ze zullen afgestompt raken en zich met allerlei middelen verdoven.
Ze zullen hun mens-zijn op het spel zetten.

Is dit wat we elke dag horen en zien op het nieuws?
Zijn er ontwikkelingen in de wereld die je zo kan uitleggen?
Of ben je dan zwaarmoedig en al te pessimistisch ingesteld?

Er gebeurt toch genoeg dat een mens doet wankelen?.
Helemaal als jonge moeder met jonge kinderen die in deze wereld
moeten gaan leven én overeind moeten blijven.

Het staat er trouwens:  richt je op als je dit allemaal ziet.
Word niet bang.
Stomp niet af.
Richt je op. Zet je voeten op de grond.
Strek je naar de hemel.
Eis je eigen plek in deze wereld op!

De grond onder je voeten is de wetenschap dat dit het einde niet is.

Je weet al dat na de winter de lente komt.
Dat de doodse natuur weer uit zal lopen.

Zo zal het ook met ons mens-zijn zijn.
Het lijkt op dood spoor beland.
Niemand die nog weet van de echte bedoeling van ons mens zijn.

Maar er komt een twijgje aan.
Een nieuw begin.