Dat talent: van wie heb ik dat toch?

Er zijn talenten die in de familie zitten.
Muzikaliteit bijvoorbeeld.
Of dat lijf dat sporten tot op hoge leeftijd mogelijk maakt.
Er zijn talenten die je voorgedaan hebt gezien.
De kunst dingen te verwoorden is terug te voeren op de discussies aan de eettafel vroeger.
Of het in elkaar knutselen van dingen dateert al van de tijd
dat je uren bij je vader in de schuur was en zag wat hij deed.
Maar het talent van 'de onvergetelijke workshop'
van wie heb je dat?

wat voor talenten? 
Het zijn talenten met woorden als.
verwonderen,
kweken,
verbinden,
laten stralen,
verzachten,
voelen of het klopt,
verwelkomen,
compassie.

Je bént ze meer dan dat je ze hébt.
Ze zijn echt een kleur van je wezen in zijn krachtige, lichtgevende vorm.
Jij op je mooist. Jij het meest jezelf.


Maar het is er ook eerder dan jij.
Je herkent het in je leven.
Of iemand wijst het voor je aan.
Dan pas kan je het ter hand nemen.
Als je wil.
Want soms wil je het niet..
Soms wil je een ander talent.
Je ziet de rijkdom niet van het jouwe.
Of je wilt gewoon dat je talent altijd het gewenste resultaat brengt
dat jij voor ogen hebt.

Een oud verhaal.
Daar is een verhaal over.
Een man gaat voor lange tijd op reis.
Hij verdeelt zijn vermogen, lees:  zijn geld, zijn huis, zijn landerijen, onder zijn dienaren
Ieder krijgt naar wat hij aankan, staat er.
Voor de een is een paar hectare grond niets.
Bij een ander staat het onkruid binnen de kortste keren kniehoog.
Twee van de drie  gaan meteen met het hun toevertrouwde aan het werk.
Hun vermogen verdubbelt.
De derde stopt dat wat hij gekregen heeft in de grond
om het bij terugkomst aan de man terug te geven.
Hij loopt het meeste risico. Hij heeft de minste reserve.
Maar zijn voorzichtigheid wordt niet in dank afgenomen...

De boodschap
Het verhaal wordt Jezus in de mond gelegd.
Dan weet je meteen dat je het niet letterlijk moet nemen.
De gebeurtenissen en de personen staan voor iets anders. .
De man die op reis gaat,  is God. Hij is lange tijd min of meer afwezig.
De dienaren zijn wij.
God deelt zijn vermogen. Hij vertrouwt het toe aan ons.
Wij hebben het in beheer. Het is onze concrete verbinding met God
Toevallig heet dat vermogen in het verhaal ook nog talent.
Het was een Grieks muntstuk van die tijd.
Het blinkende, waardevolle muntstuk staat voor Gods licht,
De één heeft er misschien meer van in zijn hart.
En de ander wat minder.
Maar elk vonkje licht is toegang tot God.

Talent aan het licht
De kwestie is ook niet 'heb ik meer of minder dan jij?''.
In het verhaal is niemand boos of jaloers over de verdeling van de talenten.
Waar het om gaat, is of het talent 'aangenomen' wordt.
Het zegt dat wie het talent het zijne noemt en ervan uit deelt,
dubbel zoveel (licht) brengt én ontvangt.
Het zegt ook dat wie bang is voor zijn talent en geen  risico wil lopen,
in de duisternis zal uitkomen.

Het talent  van de onvergetelijke workshop gaat aan ons vooraf.
Het is er al. We herkennen het alleen maar. Zo ervaren we dat.
Het oude verhaal noemt de gever God.
Maar misschien is zelfs dat een bijzaak.
Als het diep in ons blijft liggen,
als we - uit angst of uit protest- het niet oppakken
en aan de wereld geven,
met alle risico's van dien,
dan komen we zelf niet  aan het licht.
Dan ontzeggen we ons de toegang tot het Rijk waar Jezus zo vaak over sprak.

Daarom, in Godsnaam: