brood voor de jongeman

Ik stond in een rij voor een  loket. Toen gebeurde het.

De jongeman die aan de balie stond, begon boos te roepen:

‘waarom wilt u mij niet helpen?’ 

Nog een keer riep hij: ‘iedereen stuurt me naar een ander!  In wat voor land leven we toch?

Je moet eerst iemand wat aandoen voordat je hulp krijgt!’

Hij hoorde nog een keer en nog een keer: ‘wij kunnen u niet helpen.’

Op de vraag: ‘oké, wie dan wel?’ hoorde hij alleen maar: ‘dat moet u zelf  uitzoeken!’

Ook al wist ik niet wat het probleem was, toch had ik medelijden met de man. 

Ik hoorde hoezeer hij verlangde naar  iemand
die begreep in wat voor shit hij zat.

Zijn roepen was een smeekbede: ‘laat me niet vallen.’

De mensen achter het loket hadden misschien wel gelijk, wie weet het.

Maar er werd hem geen hand gereikt, geen vinger zelfs.
Allemaal onder het motto: ‘hier zijn we niet voor.’

Daar bleef het bij.
Dus moest de jongeman het inderdaad zelf gaan uitzoeken.

En dat ging dus overduidelijk niet lukken. Dat zei hij zelf al.

Eigen schuld? Misschien, maar moet dan elke steun stoppen?

Het evangelie van Sacramentsdag gaat over het eindeloze delen van Jezus.

We zijn bij het laatste avondmaal.

Traditioneel zien we alleen de 12 leerlingen met Jezus aan tafel.

Maar de schilder Rod Pattenden maakt er een ratjetoe van mensen van: 

jong en oud, man en vrouw. Ze hebben allemaal hun eigen emoties.

sommige zijn in zichzelf gekeerd. Anderen betrekken ons bij het gebeuren.
Jezus zien we op zijn rug. 

Je voelt de gespannen aandacht.

De vrouw tegenover Jezus, met het kind aan de borst,

lijkt weer te geven dat het gaat over het ontvangen van voedsel en troost.

Deze maaltijd is een symbolische. 

Het brood is Jezus zelf. De beker is Zijn eigen levenslot.

Hij deelt  zichzelf met zijn leerlingen en vrienden. 

De liefde is oneindig.  

Het delen reikt tot en met wie Hem naar het leven staat.

Ook Judas, degene die niet kon ontvangen,

krijgt in dit teken de onvoorwaardelijke aanwezigheid van zijn meester aangereikt.

Die zal hem niet laten vallen, zelfs niet als Judas zal doen wat hij van plan is.

Wij weten toch ook, uit eigen ervaring hoe moeilijk het is te ontvangen, te vertrouwen op onvoorwaardelijke liefde?
Wij weten toch hoe we er dan toe neigen het kostbaarste kapot te maken, weg te lopen en het zelf uit te zoeken?

Jezus laat weten:   ‘blijf deel van de kring. Ga niet zelf willens en wetens buiten de liefde van God staan.’

 'Zoek het zelf (maar)  uit'  is geen Bijbelse boodschap.

Die spreekt een liefde die verbindt, vergeeft en nieuw perspectief biedt.

Die mag aan niemand onthouden worden. 

Maar let op: de liefde is niet zoetsappig of romantisch.

Liefde betekent soms ook confronterende gesprekken voeren, grenzen stellen, loslaten.

Maar altijd met het geluk van de ander voor ogen. . 

Het is Sacramentsdag ,  Witte Donderdag in de herhaling.

We zijn vergeetachtig als het gaat om de oneindige  reikwijdte van de betekenis van brood en wijn.

Van die liefde is niemand buitengesloten.

Judas niet.  De jongeman aan het loket ook niet.
Dat geloven en belijden we als we eten en drinken.