kinderen in de tuin

Jaren geleden belden een paar kinderen aan.  Ze gaven me een krans van paardenbloemen als dank voor mijn hulp bij hun eerste communie. Ze vroegen of ze het onkruid uit de tuin mochten halen. Dat mocht. En ik deed mee.  Toen we aan het werk waren, kwamen er nog een paar klasgenootjes bij. Zes kinderen waren er, de helft katholiek en de andere helft islamitisch. Het gesprek ging meteen over God. Wie is Hij? Wat kan Hij allemaal? De katholieke kinderen dachten dat God een soort supermens was die alles kon. De islamitische kinderen zeiden dat je dat helemaal niet kon weten. Zij hadden geen plaatjes, maar wel een snoer met 99 namen voor God. Ze zeiden het rijtje Arabische namen op, maar werden door hun katholieke klasgenootjes onderbroken: als je van God dan geen beelden mocht maken, hoe wist je dan dat al die namen wél goed waren? 

Die middag ontdekte ik opnieuw hoe weinig we zeker kunnen weten van God. En hoe we tegelijk vermoeden: Hij bestaat wel.  God is een mysterie. We kunnen ons Hem toe-eigenen en Hem voor het karretje van onze eigen ideeën en overtuigingen spannen.  Dan kapen we Hem. We geloven dat we het niet doen en de ware God verkondigen. Maar we weten wanneer we ons van God willen bedienen.

Ons hart herkent meteen een echte ontmoeting met wie we God noemen. Ze wekt het verlangen naar een nieuw begin. Ze geeft het vermogen om vergeving te vragen en te krijgen. Ze schenkt vrede en  troost. Ze leert dat je niet van je zelf bent, maar een plek hebt in het grote geheel. God ontmoeten is dankbaar worden voor je bestaan. 

Aanstaande zondag vieren christenen dat God een Drie-eenheid is:  Vader, Zoon en heilige Geest. Je zou kunnen zeggen dat deze drie woorden door de eeuwen heen beproefd en betrouwbaar gevonden zijn als wegwijzers naar dat mysterie:  de Vader wijst naar het leven gevende aspect. De Zoon is de weg wijzende kant van het Geheim en de Geest verwijst naar het helende aspect van God.
Deze woorden hebben de beste zeggingskracht als het gaat over het Onzegbare.

'Maar we zijn toch niet klaar als we stoppen met praten?' vroeg één van de kinderen in de tuin. Dan moest je nog goed leven! Luisteren naar de engel op je schouder die je helpt. Zo is het. Leven in het licht is ons antwoord op Gods geheimvolle aanwezigheid bij ons. Niets meer hebben dat niet aan het licht mag komen.