haak jij in de baas zijn tijd?

Een jaar geleden kreeg ik bezoek van een bekende. Er lag een haakwerkje naast mijn stoel. 'Goh', zei ze, 'haak je in de baas zijn tijd?' Ik reageerde een tikje beledigd. 'Nou', zei ze,  'ik zou maar eens googlen op  'christelijk haken. Je weet het nooit.' Een week later was 'de sjaal van barmhartigheid' geboren.

Zo'n sjaal maak je met iemand in gedachten die wel wat extra aandacht kan gebruiken.  In de vorm, de kleur en het patroon laat je zien wat je voor die ander wenst.

Drie rondes zitten er bijna op. In totaal hebben zo'n 50 deelnemers gewerkt aan omslagdoeken en sjaals. Wat is er nu christelijk aan?

Ik kan dat niet precies beantwoorden.  Ja,  er brandt een kaars. Ja, we bidden. Maar is dat alleen al genoeg?

- het heeft iets te maken met de sfeer van stilte.  Dat was de eerste keren zo. Maar voor de mensen van Marienstein is stilte allereerst verbonden aan eenzaamheid. Die willen juist praten

- het heeft iets te maken met de openheid van hart. Het vraagt een bepaalde waakzaamheid om te zien voor wie dit een passend gebaar zou zijn. Veel nood blijft ongezien.  Het is ontroerend dat de oudsten onder ons de sjaals het verst weg laten sturen: er gaat er één naar een bekende op Fiji en er gaat er ook één naar de begeleidster van een kinderhuis in Roemenië (omdat iedereen alleen de kinderen ziet en haar niet!)

- het heeft iets te maken met de kwaliteit van de ontmoeting aan tafel.  Of in ieder geval van het zoeken ernaar. Wat beweegt jou? Wat is er gaande in je leven?

- het heeft iets te maken met je eigen waarde terugvinden.  De oudsten hebben nu de rol van handwerklerares voor de generaties erna en beide genieten ervan (meestal dan).

En dat alleen maar met een draad wol en een paar naalden in je hand.

Hieronder volgen een paar teksten die ik al eerder op facebook zette over dit project.

21 juni 2017
Breien of haken doet ze niet meer.
Daarvoor doen haar handen te zeer.
Ze komt er wel bij zitten.
Uit haar tasje komen twee vorken, een stopnaald en een schaar.
'Wil je een pomponnetje leren maken?' vraagt ze aan haar buurvrouw.
' dat moet toch met een kartonnetje?' vraagt die.
Het kan ook met een vork.
Ik kan niet zien wat  ze aan het andere eind van de tafel precies doet.
Even later roept ze me.
Nu is het mijn beurt.
' ik doe het een keer voor" zegt ze.
Ik krimp als ik haar ogen voel priemen en word weer een jaar of 10.
' Niet te streng zijn hoor', vraag ik.
Ze belooft het.
Maar ze duldt geen seconde afleiding als ze het van begin tot eind voordoet.
'Nu jij', zegt ze. Terwijl ik de draad om de vork wikkel, vertelt ze hoe ze het zelf heeft geleerd, wat ze aan haar handen heeft, hoe lang ze heeft moeten wachten op kinderen en dat ze uit dankbaarheid van alles doet voor het goede doel. Al tientallen jaren lang.
Ik luister.
Ik leg een knoop n de draad en vraag of ik hem er af mag trekken.
'We zullen zien wat er gebeurt', zegt ze streng.
Even later heb ik een pomponnetje.
'Dank', zeg ik, 'ook voor het vertrouwen.'
'Het is het mooiste eerste pomponnetje dat ik ooit gezien heb', zegt ze.

Marienstein derde bijeenkomst sjaal van barmhartigheid


14 juni 2017
Voor een bekende van iemands dochter in Australië
Voor de begeleidster van een kindertehuis in Roemenië
Voor gewoon een lieve dame
Voor een herderin
Voor een collega in de rouw
Voor iemand met borstkanker
Voor iemand die hem zo van de kapstok zal grissen als hij even naar buiten moet
Voor een baby...
Voor iemand van het rode kruis
Voor een moeder die ziek is geworden
Bidden wij.......

Sjaal van barmhartigheid , verzorgingshuis Marienstein en parochie h. Drieeenheid

31 mei 2017
Volgende week woensdag 7 juni begint weer een groep die een sjaal van barmhartigheid gaat maken.
Deze keer in verzorgingshuis Marienstein in Ijsselstein.
We haken en breien van 14.30-16 uur.
Er is plek voor mensen uit het huis en van daar buiten.

Ik ben zeer dankbaar dat de manager het een project laat zijn van geestelijke verzorging! Want dat is inderdaad wat het bedoelt te zijn.

Interesse? Laat het me weten


18 maarrt 2017
Voor het eerst een sjaal van barmhartigheid voor een kind.
Een meisje van 8 met een hoofd vol zorgen en een hart vol verdriet

9 februari 2017
De tweede avond was ik er niet bij.
Maar ook in deze groep werd gebeden:  'Heer, zegen het werk van onze handen.

31 januari 2017
Voor de collega die weer aan het werk gaat.....
Voor de vriendin die haar tweede kindje verwacht....
Voor de jongere die eindelijk lekker in haar vel zit...
Voor de dochter die eindelijk weer bij mama is....
Voor de zus die haar man verloor...
Voor de vormeling van 17.....
Voor de bekende die geen baan meer heeft.....
Voor de dochter die gezin en werk combineert met studie.....
voor de zieke vrouw die voor haar ernstig zieke man zorgt...
Voor alles wat wel gezegd werd maar ik nu vergeten ben....
Over het leven van deze haaksters en breisters.....

Sjaal van barmhartigheid tweede groep, eerste avond

7 december 2016
Ze breit zich een weg naar het nieuwe jaar,
want dan komen
na een jaar en zes maanden
eindelijk, eindelijk,
haar man en kinderen uit dat verwoeste land Syrië
naar dit veilige land.
De gemeente doet zijn best.
Er is een huis.
Er komt een school
Er komt Nederlandse les.
En nu maar hopen dar nergens papieren kwijtraken
of toch niet voorzien zijn van die ene handtekening.
Heel af en toe kan ze Skypen met daar....
Dan vertelt ze van dit land,
Van dat vrolijke sinterklaasfeest,
De smaak van pepernoten.
En dat ze een warme trui aan het breien is voor haar zoon van 11.
Die moest zichzelf meten. Lengte, breedte, armsgat, nekopening.
Want met 1 jaar en 6 maanden heb je een andere maat.
En zij had geen idee..
Ze wist alleen dat hij niet meer dezelfde is als degene die ze toen een kus gaf.
Voor ze vertrok .

3 november

Er zijn breisters en haaksters in de kring.
Er zijn mensen van wie we weten dat ze thuis een sjaal van barmhartigheid maken.
En vanmorgen werd ik verrast door een dame op leeftijd die er twee kwam brengen.
Zomaar n stille bondgenoot.  Wat n cadeau!


12 oktober
Ze zat dapper in de kring.
1 jaar en 2 maanden in Nederland.
Ze sprak Arabisch
Een paar zinnen Engels.
En nog minder Nederlands.
Maar ze wilde graag komen
en meedoen.
De telefoon lag naast haar.
Ik bad.  En hoorde na een
paar woorden via Google translate
de Arabische versie van wat ik zei.
Ze zei eerbiedig Amin.

Toen de koffie op was, vertelde ze
dat ze niet geslapen had.
Want maandag had ze een brief gekregen
dat haar kinderen naar Nederland mochten komen.
Ein-de-lijk!!!
Tranen. Tranen. Tranen.
Maar -ook ein-de-lijk- van vreugde.

Nu nog een huis.
Samen Nederlands leren.
School uitkiezen
Vrienden maken
Werk vinden.
Opnieuw beginnen
Leven.

Sinds 1 jaar en 2 maanden dacht ze daar weer aan.
Geen Google translate voor nodig.

4 oktober 2016
De laatste golf is al weer 30 jaar geleden.
Herinner je het je nog?
De magie van tikkende naalden?
De rust in je hoofd?
De leraren die ervan in de war raakten als je in de klas.......?

Wetenschappers hebben inmiddels onderzocht
en aangetoond dat breien en haken
hetzelfde  effect hebben als mediteren.

De wolwinkels zijn er weer.
Laat je verleiden.

We breien of haken een sjaal van barmhartigheid.
De tranensjaal
Of een sjaal die never ending story heet.
Of een sjaal met de naam ' geborgenheid.'
Of waar je de sterren in kan herkennen.

Een sjaal met een gedachte, wens of gebed voor een ander aan wie je hem gaat geven.

Gezelschap!
Een rustige omgeving!
En magie.....

Dinsdag 11 okt is de info avond om 1930 uur in de pastorie van Benschop.