een ruimer gevoel van tijd

 

Een ruimer gevoel van tijd.

Tijd.
Voor velen is die schaars.
Geen tijd om te ontspannen.
Geen tijd voor vrijwilligerswerk.
Geen tijd om goed om je heen te kijken.
Velen voelen zich opgejaagd.

De laatste tientallen jaren hebben we bovendien geleerd
zo efficiënt mogelijk met tijd om te gaan.
Doelgericht. Alles meetbaar.
Geen minuut verspillen.
Er zo veel mogelijk uithalen.
Tijd kan langs de meetlat.
We kunnen niet goed meer wachten.

Het kost ons moeite iets te doen
waarvan wij zelf geen merkbaar voordeel hebben,
maar de generaties na ons misschien wel.
Toch is dat laatste cruciaal in de aanpak van de klimaatcrisis.
Willen we die echt oplossen,
dan moeten we het doen voor de generaties na ons.
Want we bezitten de wereld niet.
We hebben hem geërfd.
niet van onze ouders, maar van onze kleinkinderen en achterkleinkinderen.

Oefening 
Schrijf eens aan je (denkbeeldige) achterkleinkind een brief
over hoe je hoopt de wereld achter te laten.
Wat heb je ervoor gedaan? Waarover heb je getwijfeld?
Wat waren de dingen die lukten? Wat mislukte?
Misschien kan je vertellen over het leven in jouw omgeving,
zoals je dat in eerdere opdrachten hebt onderzocht.
Schrijf na een tijdje een brief terug.
Verplaats je in je denkbeeldige achterkleinkind.
Hoe heeft dit kind de wereld ontvangen?
Welke vragen heeft het aan jou, verre voorouder?

Een verhaal ter illustratie

Terwijl de wijze Honi langs een weg liep,
zag hij een man een johannesbroodboom planten.
Honi vroeg hem: ‘Hoelang zal het duren voordat deze boom vruchtdraagt?’
‘Zeventig jaar,’ antwoordde de man.
Honi vroeg toen: ‘Ben je zo gezond
dat je verwacht zo lang te leven en de vruchten ervan te eten?’
De man antwoordde: ‘Ik heb een vruchtbare wereld gevonden
omdat mijn voorouders die voor mij hebben geplant.
Op dezelfde manier plant ik voor mijn kinderen.’
Een citaat uit de babylonische Talmud (Joods) , Taanit 23a,
uit de eerste eeuw voor Christus