de aarde bewonen

Drinkbare rivieren

Ik lees deze dagen het boek 'drinkbare rivieren' van Li'An Phoa.
Ze beschrijft daarin een ervaring op de rivier de Rupter in Canada.

Ze is daar voor een zesdaags protest tegen de bouw van een dam in die rivier. Die zal het leefgebied van een inheemse stam zo beïnvloeden, dat hun voortbestaan in gevaar zal komen.

Ze had nog nooit geprotesteerd.
Ze had nog nooit meer dan een uur in een kano gepeddeld.
Ze wist ook niets van overleven in de wildernis
en was nogal slordig geweest met het aanschaffen van spullen op de inpaklijst.

Op enig moment is haar drinkwater op.
Geen winkel in de buurt.
Dan zegt een inheemse reisgenoot: 'drink gewoon uit de rivier. Dat doen wij ook.'
Zij denkt aan alle dieren.
Aan vervuiling.
Aan ziek worden.
En doet het dan toch, op hoop van zegen.
Ze wordt niet ziek.

In tegendeel: ze is diep ontroerd. 

Later denkt ze over deze ervaring na. Wat maakte die nu zo bijzonder?

De aarde bezetten of bewonen

Het heeft te maken met verbonden zijn, ontdekt ze.
Ze had prachtige uitzichten gezien, zeldzame dieren bewonderd.
Ze had de kracht van het water gevoeld.
Ze had primitief geleefd: peddelen, wandelen, tent opzetten, vuurtje stoken, eten koken.
Ze was deel geweest van al het leven om haar heen.
Kind van de aarde.
Die ervaring wekt in haar de droom dat ooit alle rivieren weer drinkbaar zullen zijn.

Later verwoordt ze het wat theoretischer.
Ze zegt: mensen kunnen de aarde bezetten.
Ze kunnen zich meester van haar maken.
Ze kunnen denken dat ze de aarde in bezit hebben
en met haar kunnen doen wat ze willen.
Daarvoor hoef je de aarde niet te kennen. 
Je hoeft geen vriendschap met haar te sluiten.

Je kunt ook de aarde bewonen.
Je kunt haar weer leren bewonderen.
Je kunt leren jouw stappen te zetten in verbondenheid.
Wat doe je als je iets neemt van een vriend?
Je geeft hem iets terug! Toch?
Als we de aarde weer leren kennen, 

zullen we opnieuw ontdekken dat we deel zijn van een groter geheel.
Dat we 'maar' een mens zijn.
En heel veel ander leven om ons heen hebben.
Onze keuzes zullen anders zijn dan wanneer we de aarde bezetten.
Kansrijker voor het voortbestaan van de aarde. 
 

Hoe doe je dat in het klein, de aarde bewonen?

Ik loop de tuin in.
Ik zie een soort wesp die ik nog nooit gezien heb.
Hij is er waarschijnlijk al weken.
Ik ontdek dat de buurman vrienden is geworden met een duivenpaartje.
Ik heb een Vlaamse gaai in de tuin.
En Bas, de ooievaar, komt elke avond tegen 22 uur terug,
behalve als het hard gaat regenen, dan is hij eerder.
Mijn kat ligt onder de planten te slapen. Voor het eerst zie ik dat.
Ik spreek een moment met een vrouw die haar moeder in een rolstoel voortduwt.
Ik koop een ijsje van een paar buurjongens en klets over het voetbal en de aankomende brugklas.

Dat is de eerste stap naar 'de aarde bewonen':   

je zintuigen openen voor het leven om je heen.