nesten tellen

Misschien komt het doordat ik op mijn net opgenomen meditatie 

de merel hoorde zingen in de avond,

misschien kwam het door de gevechten die de ooievaars naast mijn huis 

leverden om het nest eerder deze maand,

misschien kwam het doordat een wandeling deze week uitliep 

op 'nesten tellen' in de nu nog kale bomen,

hoe dan ook: ineens kwam de heilige Kevin van Glendalough op mijn pad.

Wie is hij?

We moeten naar het Ierland van de zevende eeuw.

Even geleden dus.

In onze streken was het christendom nog maar net gearriveerd,

maar in Ierland was het al eeuwen levendig aanwezig.

Er waren mannen en vrouwen die zich volledig aan God wilden toewijden.

En Kevin was één van hen. 

Voor het gebed ging Kevin vaak naar een klein hutje.

Het was zo klein, dat, wanneer hij zijn armen uitstrekte,

ze door het raam naar buiten staken.

Op een dag streek er een merel neer op één van zijn geopende handen.

Hij had takjes bij zich en begon aan een nest.

Kevin was daar zo door geraakt,

dat hij besloot zijn hand niet terug te trekken

of dicht te knijpen.

Zo kon het dat de merel er broedde, dat jongen er gevoerd werden

en tenslotte uitvlogen. 

Een lenteverhaal

Nieuw leven vertedert.

We kunnen onze handen dan alleen maar open houden.

We verzachten van binnen en kunnen een bijzonder geduld opbrengen.

Dat doet Kevin radicaal voor.

Maar we herinneren onszelf ook vast wel

toen we voor het eerst een kuikentje, een konijntje of een puppy vasthielden.

Het verhaal is ook een verhaal van openstaan voor iets nieuws

en iets heel anders ontvangen.

Ook dat overkomt ons in ons leven.
Je bidt om geluk of om liefde.

Je hebt er een voorstelling bij hoe die er uit zien.
En tegelijk wordt er iets anders moois in je handen gelegd.

Iets dat je verrast.

Iets dat je verwart.

Even wil je je ervan bevrijden,

je hand dichtknijpen, 'nee' zeggen,

maar dan realiseer je je de kwetsbaarheid en de schoonheid ervan,
En oefen je je eindeloos in het geduld

dat nodig is om dat nieuwe leven te laten groeien.

Ook dat doet Kevin voor. 

Denk dus even aan hem

wanneer je de ooievaars komt bezoeken,

de nesten telt,

ontroerd bent door de jonge vogeltjes om ons heen,

de lente voelt.

En spreid je armen,

Je weet nooit wie er in komt nestelen.